قهرمان دلاور ارتش، صمد زارع نعمتی، مسافر جاده عشق و شهادت بود که به عاشورائیان اقتدا کرد و از فرهنگ حرکت آفرین کربلا الهام گرفت. او سرآمد عشق را عبودیت و تسلیم می‌دانست و قافله دل را با خود همراه می‌کرد تا رضایت خالق متعال را به خود جلب کند. وی در فراز و نشیب کوه‌های حادثه و پیچ و خم کوچه‌های غربت و تنهایی جان را به ساحل آرامش می‌سپرد و در راه دفاع از میهن اسلامی با صلابت و پایمردی روبروی متجاوز ایستاد و به استقبال لحظه‌ها و صحنه‌های خون و باروت شتافت و در آزمون بزرگ الهی سرافراز و پیروز بیرون آمد. او در نهم خردادماه سال ۱۳۳۰ در خطه شهیدپرور ساوه در خانواده‌ای مذهبی پا به عرصه وجود گذاشت. او همیشه پیروی از خط امام(قدس سره)، حضور در صحنه‌های سیاسی و عبادی، پر کردن مساجد، زنده نگاه‌داشتن خون شهیدان و حمایت از دولت خدمتگزار نظام مقدس جمهوری اسلامی را مورد تأکید قرار می‌داد. وی دوران کودکی را با پا نهادن در مدرسه با اخلاق خوب و صفات نیکو و پسندیده سپری می‌کرد و تحصیلات خود را در زادگاهش تا مرحله اخذ دیپلم در رشته ریاضی با پشتکار و موفقیت ادامه داد. آنگاه وارد ارتش شد و به استخدام نیروی هوایی درآمد و با روح استوار و پر صلابت دوران خلبانی را با موفقیت پشت سر گذاشت. در سال 1353 ازدواج کرد و خداوند در این پیوند فرخنده دو پسر به او عطا کرد. با شروع تحرکات ارتش بعث عراق به عنوان خلبان هواپیمای f5 نیروی هوایی به همراه سرلشکر شهید لشکری و خلبان شهید باستانی از پایگاه چهارم شکاری دزفول به مأموریت شناسایی مرز‌های جنوبی اعزام شدند که در همان مأموریت مورد اصابت موشک دشمن واقع شدند. خلبان فداکار ارتش هنگام گشت شناسایی در بیست و هفتم شهریورماه سال ۱۳۵۹ در سانحه سقوط هواپیما به شهادت رسید. او به دیدار معبود شتافت و از جسم پاکش خبری نشد و همه را در انتظار بازگشت گذاشت. سرانجام در هجدهم اسفندماه سال ۱۳۸۲ شهید مفقودالجسد اعلام گردید.[1]

1. اختران فروزان، ص226، با اندکی تغییر.