شهید علیجان غریبی در سال 1331 در شهر میلاجرد در شهرستان کمیجان از توابع استان مرکزی در خانواده‌ای متدین و مذهبی، چشم به جهان گشود. شهید تحصیلات خود را در مقطع پنجم ابتدایی به پایان رساند و هم‌زمان با تحصیل در کلاس‌های علوم قرآنی در مکتب‌خانه شرکت می‌کردند و به تعلیم علوم قرآنی می‌پرداختند.

او دارای اخلاقی بسیار نیکو و پسندیده بودند و از رفتارهای برجسته ایشان می‌توان به دلسوز بودن و مهربان بودن ایشان هم در خانواده و هم نسبت به اطرافیان را نام برد. از دیگر رفتارهای برجسته ایشان صادق بودن ایشان در تمام مراحل زندگی بود. شهید در انجام اعمال عبادی و دینی هم بسیار کوشا و فعال بودند و نسبت به ادای نماز و عزاداری‌های محرم و صفر تعصب خاصی داشتند. شهید علاقه زیادی به امام(قدس سره) داشتند، همین امر باعث شده بود که ایشان عضو بسیج شوند و فعالیت‌های انقلابی بسیار زیادی را انجام دهند. ایشان در تظاهرات انقلاب، حتی زمانی که در تهران برگزار می‌شد، خود را به تهران می‌رساند و شرکت می‌کرد. عشق به امام(قدس سره) و اسلام و قرآن باعث شد که در جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، با اینکه ازدواج کرده بودند و دو پسر و سه دختر داشتند و فرزندان ایشان کم سن و سال بودند، وظیفه پاسداری از اسلام و قرآن و شرف و هویت را وظیفه یک انسان مسلمان دانسته و در تاریخ 10/6/1365 عازم جبهه‌های نبرد حق علیه باطل در کربلای جنوب شود و سرانجام پس از انجام خدمت صادقانه به امام(قدس سره) و انقلاب، در یازدهم بهمن‌ماه سال 1365 در منطقه عملیاتی شلمچه در عملیات کربلای 5 بر اثر اصابت ترکش به سر، با قلبی سرشار از عشق به ولایت و رهبری و با اقتدا به مولا و سرور شهیدان، امام حسین(علیه السلام) به درجه رفیع شهادت نائل شوند. پیکر مطهر بسیجی گردان قمر بنی‌هاشم(علیه السلام) در زادگاهش به خاک سپرده شد.

این شعر شهید علیجان غریبی قبل از آخرین اعزامش زمزمه می‌کرد:

آن کس که در این خاک دلش شور و صفا یافت

آئینه‌وش از باده حق لطف و جلا یافت

مظلوم، در این دار فنا بود و سبک‌بال

توفیق ز سقای شه کرب و بلا یافت

با دست تهی سینه، سپر کرد به دشمن

آماج جفا گشت و حریم شهدا یافت

از بند و بلا رست و به افلاک سفر کرد

در وادی فردوس برین، صحن و سرا یافت

از نام علی‌جان بقا یافت به سنگر

در خاک غریبی چو رضا جام رضا یافت.