سربازی و جانبازی در راه وطن فقط از عهده کسانی بر می‌آید که عاشق باشند. عاشق دین و وطن و خاکشان. کسانی که در راه میهن عزیزشان جان سپردند و از خود گذشتند تا کشورشان آزاد و آباد باقی بماند کسانی که هرگز زیر بار ستم سر خم نکردند و اجازه نداد که دست هیچ نامحرمی ‌ذره‌ای از خاک ایران را به یغما ببرد.

شهید محمدرضا حامدی، در ششم فروردین ماه سال ۱۳۴۷ در یک خانواده مذهبی و ساده زیست به دنیا آمد. در خانه‌ای پرورش یافت که شغل شریف کشاورزی و دامداری، پیشه اصلی آن‌ها بود. وی در دوران نوجوانی علاوه بر ادامه تحصیل در امورات کشاورزی یار همیشگی پدر و مادر خود بود.

با فرا رسیدن زمان خدمت مقدس سربازی برای خدمت به کشور پس از طی کردن دوره آموزشی به عنوان سرباز در لشکر 58 ذوالفقار عازم مناطق عملیاتی شد. سرانجام در سی و یکم تیر ماه سال ۱۳۶۷ در منطقه عملیاتی نفت شهر مورد اصابت گلوله‌های دشمن قرار گرفت. بنا بر نقل هم‌رزمانش او در حالی که مجروح شده بود، به اسارت دشمن در آمد. مزدوران عراقی وی را ربوده و در حین انتقال به شهادت می‌رسد. پیکر مطهر شهید در منطقه عملیاتی مفقود بود تا این که پس از ۱۵ سال در عملیات تفحص شهدا آثار بر جای مانده از شهید شناسایی و در زادگاهش به خاک سپرده شد؛ و در کنار دیگر شهدای آن سرزمین آرام گرفت.