کدام خون سرخی است که سبزی جوانههای ایمان ملتی را بیمه نکند؟ کدام آتش یارای سوختن دیوان شوق حضورتان را دارد؟ کدام طوفان آن قدر قدرت دارد که عطر یاد و خاطره شما را از کوچهها و خیابانها برد؟ بنای استوار ایمان شما را کدام زلزله میتواند بلرزاند؟ گلستان پر گل شما را کدام هجوم خواهد توانست خم کند و به تاراج ببرد؟ بر ساحل خاطره وجودمان نام شما حک شده، کدام موج خواهد توانست نامتان را محو کند؟ شهیدان، مظلومان، مردان مرد، با غیرتمند، آفرین به شما ما عاشق شما هستیم و قبول داریم که در مقابل شکوه روح و عظمت ایثارتان برای عرض اندام هیچ نداریم. اما افتخاری است بر ما بازماندگان که شما را دوست داریم. دوستیمان را بپذیرید و برایمان دعا کنید.
شهید رحمتالله حبیبی از آن مردان با صداقت و مرد بود که بسیار در گمنامیاش میکوشید مانند گنجهای پنهان، ولی به راستی یکی از گوهرهای در صدف بود. در محلهای فقیرنشین و روستایی به دنیا آمد، خانوادهاش در تنگدستی بود و این فقر پایهگذار مسیر آینده زندگیاش بود. رحمتالله دوران دبستان را به زحمت به پایان رسانید و از هوش فراوان در این دوران استفاده کرد. اما به جهت نداشتن مدرسه که گریبان گیر اکثر جوانان آن زمان بود تحصیل را رها کرد. در مهاجرت به تهران به کار و زحمت روی آورد و در یک کارگاه جوشکاری شروع به کار کرد. روزها کار میکرد و شبها برای آشنایی با اسلام و احکام اسلامی در مجالس مذهبی شرکت میکرد. وقتی حرکات انقلاب اسلامی همه شهرها و روستاها را فتح میکرد او نیز دل به این حرکات داد و در صف اول مبارزات قرار گرفت تا حکومت طاغوت را سرنگون کنند و حکومتی اسلامی را بنا کنند. او همگام و هم صدا با امت حزبالله در ستیز و نبرد با شاه و عمال آمریکاییاش پرداخت تا در سال 1357 انقلاب پیروز شد و تمام این خونها و زحمتها ثمر داد.
وقتی که جنگ شروع شد و بیم آن میرفت که نفوذ صدامیان به انقلاب اسلامی و کشور ایران ضربه بزند ماندن را جایز نداست و به جبهه رفت تا در این ایام برای اسلام و انقلاب کاری کرده باشد. او به عنوان بسیجی و داوطلب به سپاه رفت تا فعالیتهایش را در این نهاد انجام دهد. ماهها این جانفشانی ادامه داشت تا در هیاهوی نبرد با دشمنان بعثی مفقود الاثر گردید. او در منطقه پاسگاه زید عراق و در عملیات رمضان در تاریخ بیست و هشتم تیر ماه سال 1361 به شهادت رسید. پیکر مطهر شهید پس از سالها توسط گروههای تفحص شهدا شناسایی و در بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد.