شهید والا مقام محمد حبیبی عاشقی دیگر از عشاق ایران زمین، کسی که در طلب وصال معشوق بال و پر گشود و برای رسیدن به قرب الهی در آسمانی آبی و پهناور شهادت به پرواز در آمد. وزنه‌های دنیاطلبی را از پایش گشود و با بال و پری از جنس شجاعت و فداکاری به پرواز در آمد تا به آنچه که لایق یک انسان واقعی و خدا دوست است، برسد. او از جان گذشت تا به معشوق برسد و این نهایت سعادت است.

شهید محمد حبیبی در اولین روز از مرداد ماه سال 1346 در اوج گرمای تابستان زمانی که گرما و نور خورشید به بیشترین شکل به ایران زمین می‌تابید و مردم از تابستان زیبا برای برداشت محصولات و کارهای کشاورزی استفاده می‌کردند، در محلات دیده به جهان گشود. در خانواده‌ای متدین و مذهبی پرورش یافت و از همان ابتدای کودکی یاد گرفت که در راه رضای خداوند قدم بردارد.

روزهای کودکی با خنده‌های از ته دل و شادی‌های ماندگارش به سرعت سپری شد و زمان رفتن به مدرسه فرا رسید. محمد وارد دبستان شد و درسش را تا پایان دوره ابتدایی با موفقیت پشت سر گذاشت و پس از آن وارد مقطع راهنمایی شد تا دوم راهنمایی درس خواند و پس از آن به خاطر مساعد نبودن شرایط ادامه تحصیل نداد.

پس از فراغت از تحصیل از آنجا که از پدر و مادر،  زحمت‌کشی و کسب روزی حلال را آموخته بود، به کار مشغول شد و تلاش کرد تا گوشه‌ای از کار خانواده را به دوش بکشد. بنابراین در گل‌فروشی شروع به کار کرد. روح لطیف و عواطف انسانی که در وجودش رخنه کرده بود، آن قدر زیاد بود که شغل لطیف و زیبای گل‌فروشی برازنده مهربانی‌های فراوانش بود. با خواهران و برادرش بسیار مهربان و خوش برخورد بود و به نماز و عبادت و مسائل دینی علاقه زیادی داشت. سعی می‌کرد تمام کارهایش در راه رضای خداوند باشد تا جایی که خانواده پس از شهادتش متوجه شدند از چهار کودک بی‌سرپرست مراقبت می‌کرده و مخارج آن‌ها را می‌فرستاده. این روح بلند و این طبع لطیف تنها شهادت و رسیدن به قرب الهی برازنده وجودش بود. زمانی که برای اعزام به خدمت مقدس سربازی فرستاده شد مدتی را به عنوان پاسدار وظیفه لشکر مهندسی رزمی ‌42 قدر  در جبهه بود و چندین بار زخمی ‌و مجروح شد. حتی زمانی که شیمیایی شده بود و مردم اهواز با پیدا کردن شماره خواهرش او را به خانه خواهر فرستاده بودند نامه‌هایی می‌نوشتند و به پدر و مادر تحویل می‌دادند تا خانواده نگران و ناراحت نشوند.

شهید محمد حبیبی 21 ماه در جبهه‌های حق علیه باطل خدمت کرد تا این که سرانجام در پنجم خرداد ماه سال 1367 در شلمچه با اصابت ترکش به سرش به شهادت رسید. پیکرش در گلزار شهدای شهر محلات به خاک سپرده شد.