نام مبارکش با شهادت عجین بود. از بچه‌های باصفا و خون‌گرم روستای سقرجوق از توابع شهرستان آشتیان بود. در چهارم شهریورماه ۱۳۴۶ در خانواده‌ای متعهد و مذهبی و زحمتکش فرزندی پا به عرصه وجود نهاد که بنا به عشق و علاقه خانواده به خاندان اباعبدالله الحسین(علیهم السلام) نام شریف حسین را برای او برگزیدند، به امید اینکه در روز واپسین با ذکر نام مقدس حضرت، او نیز با امام خود اعلام همبستگی کرده باشد. دوران کودکی را در دامان پاک مادری متدین و معتقد به موازین دین و در محضر پدری فداکار و زحمتکش و کشاورز گذراند تا به رشد و بالندگی رسید. وقتی شش‌ساله شد وارد دبستان گردید و درس عشق و اخلاص و ایثار را هماهنگ با علوم زمان، یکجا از معلمین خوب و فداکار فرا گرفت. علاقه به دین‌داری و اخلاق حسنه، ذاتی وجود شریفش بود و فداکاری را در کمک به پدر و مادر به اتمام رساند. تا پایان دوره ابتدایی درس و مدرسه را ادامه داد.

شانزده‌ساله بود که هیاهوی تهاجم دشمن بر او تأثیر کرد و بسیج سکویی شد برای پروازش تا عرش خدا. او در برابر دین و مردمش احساس وظیفه می‌کرد. در مکتب امام حسین(علیه السلام) آموخته بود که در برابر ستم باید ایستادگی کرد و همین احساس موجب شد به جبهه‌های حق علیه باطل برود تا ادای دین کند.

نوجوان بسیجی لشکر 17 علی بن ابی‌طالب(علیهماالسلام) در روزهای پایانی آذر 1362 راه جبهه را در پیش گرفت و پس از رشادت‌ها و ایثارگری فراوان در مبارزه با دشمن متجاوز بعثی در هفدهمین روز از اسفندماه 1362 در جزیره مجنون عراق و در عملیات خیبر به فیض شهادت نائل آمد. پیکر مطهر شهید پس از تشییع در زادگاهش به خاک سپرده شد.