رحمت‌الله می‌دانست فرزندی که خداوند به او عطا کرده و چنین سالم و تندرست است، در سایه ولایت اهل‌بیت رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) به او هدیه شده است و به همین تناسب نام او را حشمت‌الله گذاشت. حشمت‌الله هنوز 4 ساله نشده بود که پدرش را از دست داد. مادرش با زحمت و تلاش شبانه‌روزی او را بزرگ کرد. او در نوجوانی، یگانه سرپرستش یعنی مادرش را نیز بر اثر تصادف از دست داد.

شهید حشمت‌الله سلطانی به علت بر عهده داشتن سرپرستی دو خواهر از خدمت مقدس سربازی معاف گردید، ولی با وجود این مشکلات هیچ‌گاه از حمایت و فرمان‌برداری امام(قدس سره شریف) خود دریغ نمی‌ورزید، و با انجمن اسلامی روستا جهت تشکیل نمایشگاه و نصب و پخش پوستر و دیگر کارهای تبلیغی و ارشادی همکاری می‌نمود، و در مواقع بی‌کاری با پایگاه مقاومت محل سکونتش با دلسوزی و عشق و علاقه به جمهوری اسلامی خدمت می‌کرد. او همچنین به دلیل علاقه زیادی که به ورزش داشت و از طرفی کمبود امکانات ورزشی در روستای محل سکونت با کمک سایر دوستانش در کنار روستایشان یک زمین فوتبال درست کردند تا جوانان روستا در اوقات فراغت به ورزش مشغول شوند. حشمت‌الله انسانی بی‌آلایش، بی‌تکبر، سر به زیر، آرام، زحمتکش و خاضع بود و در مجالس و اجتماعات مذهبی حضور دائمی داشت، همچنین علاقه شدیدی به روحانیت در خط امام(قدس سره شریف) به خصوص شهید مظلوم بهشتی داشت و چون یتیم بود، رنج یتیمان را به خوبی درک می‌کرد.

شهید حشمت‌الله سلطانی، با توجه به توصیه و سفارش‌های دوستان و آشنایان و مسئولین پایگاه در سال 1362 ازدواج نمود که حاصل این ازدواج یک دختر می‌باشد. او پس از ازدواج با عده‌ای از برادران جهت مبارزه با دشمنان انقلاب اسلامی عازم کردستان شد، پس از اتمام مأموریت مجدداً از طریق هلال‌احمر به جبهه‌های جنوب اعزام شد. حضور او در جبهه چند مرحله ادامه داشت تا این که در پائیز 1363 مجدداً راهی جبهه شد و در نیم روز 18/10/1363 در حین رزمایش به درجه رفیع شهادت نائل و ندای پروردگار خود را لبیک گفت. جسد پاک او پس از تشییع در میان انبوه جمعیت مشتاق راه شهیدان در گلزار شهدای کودزر، در کنار دیگر شهیدان دیارش به خاک سپرده شد.