شهید محمدحسن سلطانی فرزند نجفعلی در نهمین روز از اردیبهشت‌ماه سال 1342 در یکی از محله‌های شهرستان ساوه و در دل خانواده‌ای مذهبی و متدین و اهل کار و تلاش دیده به جهان هستی گشود. روزگار کودکی‌اش را در محضر خانواده‌اش بود و تحت مراقبت و تربیت آن‌ها قرار گرفت. سعی داشتند تا محمدحسن را در مسیری الهی و درست قرار دهند و او نیز با اراده و اختیار خویش راهی را انتخاب کند که مقصدش خدا باشد. در همین راستا با داستان‌های کربلا و امام حسین(علیه السلام) آشنایش کردند و از رشادت‌های اصحاب امام(قدس سره) برایش داستان‌ها بیان کردند تا ولایت مداری‌اش بالا رود.

او از نظر اخلاقی انسانی به تمام معنا و شخصی صبور و بردبار و برخورد وی با دوستان و آشنایان مخصوصاً با والدین خویش با وقار و متانت و با وقار بوده است که زبانزد عام و خاص بود است و از نظر مذهبی مقید به موازین اسلامی و شئونات دین بوده و همیشه در نماز جماعت و راهپیمایی‌ها فعالانه شرکت می‌نموده است.

اکثر اوقات فراغت خویش را با مطالعه کتب ادعیه و قرآن سپری می‌کرد. در دوران تحصیلش هم کار می‌کرد و سعی داشت تا باری بر دوش خانواده نداشته باشد. یکی از خصوصیات خاص او کمک به دیگران بود که در هر حال و هر مکانی سعی داشت تا در این خدمت‌رسانی به مردم کوشا باشد..

 در برابر منافقین مردمی که نا آگاه بودند نسبت به انقلاب و امام خمینی(قدس سره) ایستادگی می‌کرد و آن‌چنان در برابر این‌گونه اشخاص موضع‌گیری قاطع می‌نمود که آن‌ها را وادار به سکوت می‌کرد.

روحیه‌ی او قبل از رفتن به جبهه بسیار عالی بود. او شش بار به جبهه اعزام شد و در عملیات بیت‌المقدس، رمضان، مهران، کربلای 4 و 5 حضور داشته است.

او سرانجام در چهارم دی‌ماه سال 1365 در منطقه‌ی عملیاتی شلمچه در حین عملیات کربلای 5 بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. پیکر مطهرش را در گلزار شهدای شهرستان ساوه به خاک سپردند تا آرامگاه مردی باشد که برای دین و میهن اسلامی‌اش در برابر هجمه‌ی دشمنان ایران ایستادگی کرد.