شهید احمد سلیمانی در اولین روز از بهار سال 1352 در خانواده‌ای مذهبی و مقید به فرامین دین اسلام دیده به جهان گشود. در روستایی به نام انجیرک از توابع اراک که مردمی ساده‌دل و زحمتکش داشت. زحمتکشی را از پدر و مهربانی را از مادر آموخته بود و پایبندی به احکام دین را سرلوحه زندگی‌اش قرار داده بود.

درسش را تا پنجم دبستان ادامه داد و با اینکه کودک باهوش و زرنگی بود اما به دلیل عدم امکانات نتوانست ادامه تحصیل دهد و به همین دلیل مشغول کار شد تا هم درآمدی کسب کند و هم یاری‌رسان خانواده در امور مادی زندگی باشد. شغلش آزاد بود و سعی می‌کرد مانند پدر روزی حلالش را با زحمت به دست آورد. از همان زمان هم به مسائل دینی اهمیت فراوانی می‌داد و به احکام دین بسیار علاقه داشت.

همیشه زیباترین گل‌های زیبا زودتر از شاخه چیده می‌شوند و بهترین انسان‌ها زودتر از دیگران از بین مردم می‌روند. شاید برگزیده شده‌اند تا در دنیای باقی به سعادت واقعی دست پیدا کنند و زمانی که خداوند بخواهد سعادت را نصیب بندگانش کند، خود راهش را به آن‌ها نشان می‌دهد. احمد بنده‌ای از بندگان خداوند بود که راه رسیدن به سعادت را یافت و زمانی که لباس خدمت به میهن را بر تن داشت او سرباز لشکر 21 حمزه سیدالشهدا(علیهم السلام) بود که در هجدهم شهریورماه سال 1372 در تصادف رانندگی در حین انجام مأموریت به قافله شهدای ایران‌زمین پیوست و جسمش در زادگاهش یعنی روستای انجیرک به خاک سپرده شد.