بسم الله الرحمن الرحیم

) وَلَئِنْ قُتِلْتُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَوْ مُتُّمْ لَمَغْفِرَةٌ مِنَ اللَّهِ وَرَحْمَةٌ خَيْرٌ مِمَّا يَجْمَعُونَ).[1]

و اگر در راه خدا كشته شويد يا بميريد قطعاً آمرزش خدا و رحمت او از همه آنچه آنان جمع مى‌كنند بهتر است.

سپاس خداوند غفار را که رحمت واسعه‌اش از ذرات کوچک تا کهکشان‎های سر به فلک کشیده را احاطه کرده و بالاتر از همه، انسان‎ها را به عنوان احسن موجودات قرار داده و راه کمال به عنوان راه نجات از شقاوت سوی سعادت و از ظلمت به روشنایی و از قید اسارت به سوی آزادی تحت لوای امامت و نبوت مستمر قرار داده است. اگر چه لیاقت آن را ندارم که شکرگزار خدا باشم؛ بلکه آن نیز از رحمت‌های بی‌منت حیّ لایزال است که راه‌های گوناگون و کوتاه برای عروج و رسیدن به تکامل را در اختیار انسان قرار می‌دهد که هر چه زودتر مقرب درگاهش شود و از فضل کمالش راه چند ساله را یک شبه در اختیار مجاهدین راهش قرار داده و بایستی قدر این راه پرفضیلت را بدانیم که این فوز عظیم سعادت را نصیب من حقیر هم نموده است. پیامم به امت اسلامی این است که از رهبری، یعنی حضور در جبهه‌ی نبرد با متجاوزین جنایتکار دور نشوید که منتظر واقعی نیز همان کسی است که در خط رهبری است و از این مسیر منحرف نشوید که مورد غضب حق‌تعالی قرار خواهید گرفت.

و از خداوند باری‌تعالی، عظمت اسلام، عمر با برکت برای نایب امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف)، حضرت روح‌الله(قدس سره)، تا انقلاب بقیه‌الله(عجل الله تعالی فرجه الشریف) و حتّی کنار دولتش خواهانم و به امید آن روزی که جهان در سیطره عدالت الهی قرار گیرد و ریشه ظالمین کنده شود و این وعده‌ی حتمی خداوند است.

از رزمندگان پر ستیز خواهانم که هرگز سستی به خود راه ندهید که سستی جز وسوسه شیطان چیز دیگری نیست و با عاشوراهای مکرر خود، ادامه‌دهنده انقلاب حسین(علیه السلام) باشید و شعار جنگ جنگ تا رفع فتنه در عالم را تا زنده هستید، سر دهید که تا ان‌شاءالله مورد رضایت حق‌تعالی قرار گیرید و در پایان از خانواده محترم، یک به یک فرزندانم، اقوام و دوستان و اهالی رباط آقاج حلالیت می‌طلبم. امیدوارم که مرا ببخشید و از خداوند برایم طلب مغفرت و رحمت نمایید و محل دفن من نیز در کنار پدرم قرار گیرد.

والسلام علیکم و رحمه ‌الله و برکاته. تاریخ 14/11/1364

1. سوره آل عمران، 157.