شهید غلامعباس سلیمانی فرزند میرزا آقا، در یکی از روزهای خوب خداوند، در یکم فروردین‌ماه سال 1335 در خانواده‎ای مؤمن و انقلابی در روستای انجیرک از توابع شهر اراک دیده به جهان هستی گشود. وی تحصیلات خود را تا مقطع ششم ابتدایی به پایان رساند. غلامعباس پسری آرام و مهربان بود و در زمان حیات خود همه مخصوصاً خانواده را به انجام فرایض واجب و مستحب و همچنین رعایت حجاب دعوت می‎کرد و ضمن رعایت ادب و احترام به خانواده و اطرافیان به طور مداوم از اقوام و خویشاوندان دیدن می‏کرد. نسبت به برگزاری جلسات قرآن و تفسیر اهتمام داشت. به کوهنوردی علاقه‎مند بود و دوستان را نیز به آن دعوت می‎کرد. توصیه می‎کرد به کارهای سخت روی آورید که ضمن بالا بردن استقامت، چنانچه دستگیر شدید، قدرت مقابله با حکومت را داشته باشید.

غلامعباس همواره استقامت بدنی خود را بالا می‎برد. یکی دیگر از کارهای وی کمک به افراد بی‎بضاعت و دستگیری از آن‎ها بود. هنگامی‌ که درس می‎خواند، کارگری و به دیگران نیز کمک می‌نمود و از همین طریق روزی حلال کسب می‏کرد و بر سفره می‏گذاشت. همیشه سفارش می‌کرد طوری زندگی کنید که مردم بیمار و مستضعف زندگی می‌کنند. شما همیشه به فکر مردم مظلوم و ستمدیده باشید.

پس از استخدام در کارخانه واگن‌سازی پارس در سال 1355 ازدواج کرد و در هنگام شهادت دو پسر داشت.

 روز پنجم مردادماه سال 1365 بود. دشمن بعثی در جبهه‌های نبرد از رزمندگان اسلام سیلی محکمی‌ خورده بود و به تلافی این حرکت به سمت شهرها آمده بود تا بتواند ناراحتی و خشمش را بر سر مردم بی‌گناه و بی‌پناه خالی کند. در این بمباران بود که غلامعباس مورد اصابت ترکش قرار گرفت و به شهادت رسید. پیکر مطهرش را در گلزار شهدای اراک به خاک سپردند.