شهید نجم‌الدین سلیمی فرزند نجفقلی در تاریخ بیستم شهریورماه سال 1347 در شهرستان شازند در خانواده‌ای مذهبی و معتقد، دیده به جهان گشود. او در آینده‌ای نه چندان دور تبدیل شد به یکی از مردان دلیر و شجاع این مرز و بوم. با آمدنش لب‌های پدر را پر از غنچه‌های لبخند کرد و چشمان مادرش مملو از اشک‌های شوق بود. تحصیلاتش را در مدرسه‌ی ابتدایی آغاز کرد و فقط توانست درسش را تا پایان دوران ابتدایی بخواند. علاقه زیادی به درس داشت ولی مشکلات زمانه او را از درس و مدرسه باز داشت.

اهل مسجد و پیرو روحانیت بود و تا آخرین لحظه عمرش از خط امام(قدس سره شریف) و شهدا جدا نشد و همه‌ی دوستانش را همیشه به پیروی از ولایت‌فقیه دعوت می‌کرد.

در سال 1367 با عضویت سرباز وظیفه گروه 22 توپخانه از طریق ارتش به جبهه اعزام شد. فضای معنوی جبهه او را نیز تغییر داده بود و انسان دیگری شده بود. او در نهایت نجابت و اصالت اخلاقی بود و رعایت کلیه اصول انسانی را نموده به طوری که هیچ‌گاه مرتکب عملی نمی‌شد که از نظر خانواده ‌ایرادی بر او وارد شود. همه اعضاء خانواده عمیقاً معتقد به ائمه اسلام(علیهم السلام) بودند و همواره قرآن را با خود داشته و به نماز و روزه با حالتی روحانی می‌پرداختند. همیشه به دوستانش امید پیروزی می‌داد و می‌گفت: ما با این دین و عقایدی که داریم یقیناً پیروزیم. شهید نجم‌الدین در بیست و یکم فروردین‌ماه سال 1367 در تک دشمن در منطقه پنجوین عراق به درجه رفیع شهادت نائل گشت و برای مدتی گمنام بود تا این که پیکرش را در شانزدهم آذرماه سال 1370 تفحص و در گلزار شهدای شهر اراک به خاک سپردند.