شهید غلامرضا سمیعی فرزند خیرالله در تاریخ یکم شهریورماه سال 1345 در شهر خمین و در خانواده‌ای مذهبی، متدین و مبارز به دنیا آمد. او به واسطه‌ی بزرگ شدن در چنین خانواده‌ای اهل مسجد و دوست دار اهل‌بیت(علیهم السلام) شده بود. از زمانی که خودش را شناخت همیشه لبیک‌گوی اسلام و دین خودش بود عاقلانه در راه مکتب امام حسین(علیهم السلام) و نهضت سرخ عاشورایی قدم بر می‌داشت و با این روش و راه رسم بزرگ می‌شد و رشد می‌کرد تا در آینده‌ای نه چندان دور برای دینش سربازی کند و جان دهد.

در سال 1352 به مدرسه ابتدایی محله‌شان رفت، با وجود علاقه به درس و مدرسه مجبور بود تا درس و مدرسه را برای همیشه ترک کند و این به دلیل مشکلات اقتصادی و نبود امکانات آموزشی بود. او علاوه بر آن که درس می‌خواند، مواقعی که بیکار می‌شد به پدرش در مخارج خانه کمک می‌کرد و دوست داشت خانواده‌اش در رفاه و آسایش باشند. درسش را که ترک کرد دیگر صبح تا شب در یک آهنگری کار می‌کرد و عرق می‌ریخت همان سال‌ها بود که بوی پیروزی انقلاب اسلامی به مشام می‌رسید و او هم مانند دیگر صفوف جماعت حزب‌الله در تظاهرات‌ها و فعالیت‌های انقلابی حضور چشمگیری داشت.

با پیروزی انقلاب، جان تازه‌ای گرفت و انگار تازه متولد شده است. در زمان تجاوزات رژیم بعث عراق به خاک ایران به ندای پیرجماران گوش داد و به عنوان سرباز ارتش خودش را برای سربازی از اسلام و انقلاب آماده کرد و به جبهه اعزام شد. او بعد از دل کندن از خانه و کاشانه خویش و خداحافظی با اهل خانه و دوستانش به جبهه رفت و پس از مدتی خدمت در جبهه به عنوان سرباز لشکر 64  ارومیه و دفاع از انقلاب در تاریخ سی‌ام مهرماه سال 1364 توسط تیر سهوی نیروهای خودی در منطقه پیرانشهر به فیض شهادت نائل گشت و پیکر پاکش را در شهر اراک به خاک سپردند.