شهید محمدكاظم سمیعی در سال 1327 در كنگاور متولد شد. دوران كودكی و نوجوانی او همراه بود با کار و تلاش و درس. از كودكی شیفته‌ی اسلام عزیز و ائمه‌ی اطهار(علیهم السلام) بود. همین نزدیكی با ائمه‌ی اطهار(علیهم السلام) باعث شده بود وی جوانی بسیار مؤدب، با صفا و با صداقت باشد، به‌گونه‌ای كه اقوام با همین مشخصات وی را بسیار دوست داشتند.

شهید سمیعی از چهره‌های بنام رشته‌ی كوهنوردی بود. وی از فاتحان پیروز قله‌ی كلیمانجارو به شمار می‌رفت. وی علاقه‌ی بسیاری به مطالعه داشت. با شروع انقلاب و قیام مردم قم و تبریز و كرمان و تهران به‌ ویژه 17 شهریور در بطن این مبارزات گوش به‌ فرمان امام(قدس سره شریف) خود رشادت‌ها به خرج داد.

در سال 1348 وارد كارخانه‌ی ماشین‌سازی اراك شد، در اراك هم به همراه هم‌رزمانش گروهی را تشكیل داده بود و اعلامیه‌های حضرت امام(قدس سره شریف) را پخش می‌نمود. بعد از پیروزی انقلاب، وی اولین فرماندهی بسیج شركت ماشین‌سازی اراك بود و بالاخره هم با حضور در جبهه‌ها به آرزوی دیرینه‌اش كه همانا شهادت بود، رسید.

شهید سمیعی از مؤسسین کمیته انقلاب اسلامی در شهر اراک بود و در سال 1359 در حالی که یك گروه از برادران كارخانه را همراهی می‌نمود، برای ادامه‌ی مبارزه با مزدوران كومله و دموكرات عازم جوانرود شد. در همان منطقه بودند که جنگ تحمیلی آغاز شد و گروه مذکور برای مقابله با ضدانقلاب عازم منطقه کردستان شد که هنگام گشت زنی در منطقه خانه‌شور جوانرود به کمین دشمن برخورد کرده و ضمن درگیری با گروهک کومله پس از رشادت‌های بسیار عاقبت در پنجم مهرماه سال 1359 خلعت زیبای شهادت را بر تن كرد. در این درگیری اولین شهید پس از شروع جنگ تحمیلی به نام حسن عظیمی خیرآبادی به همراه رحیم عباسی، مسعود مولایی نژاد فرزند شعبانی و چندین پیش‌مرگ کرد مسلمان نیز به شهادت رسیدند. پیکر شهدای مذکور پس از شش روز که در منطقه مانده بود، توسط هم‌رزمان به شهر اراک باز گردانده شد.[1]

1. ارتش بیست‌میلیونی، ص۴۲.