شهید مرتضی سمیعی، در هفتم آذرماه سال 1339 در شهر اراک متولد شد. در اوان کودکی، پدر خود را از دست داد و سرپرستی خانواده به عهده مادر گرامی‌اش قرار گرفت. با وجود همه مشکلات، وی کودکی مؤدب و جوانی متین و با وقار پرورش یافت. تا سوم دبیرستان ادامه تحصیل داد؛ ولی به دلیل مشکلات اقتصادی مجبور به ترک تحصیل و در یک کارگاه مصنوعات فلزی مشغول به کار شد. او با اراده و پشتکار و هوش فراوانی که داشت، با گذشت مدّت کوتاهی استادکار ماهری شد و توانست به خانواده کمک بیشتری کند.

در سال 1357 به خدمت سربازی اعزام شد؛ اما به محض این که حضرت امام خمینی(قدس سره شریف) فرمان داد که سرباز‎ها بایستی پادگان‎ها را ترک کنند؛ او هم چون پیرو امام(قدس سره شریف) بود با جمعی از دوستانش از پادگان فرار کرد و به این وسیله به صف مبارزان علیه حکومت پهلوی پیوست.

 بعد از پیروزی انقلاب اسلامی باز هم به فرمان رهبر خود و برای ادامه خدمت، به سربازی رفت. پس از مدتی حضور در مناطق عملیاتی، در جبهه حق علیه باطل مجروح شد و با وجود تجویز استراحت یک‌ماهه پزشک؛ به دلیل حس مسئولیت‌پذیری بعد از گذشت پنج روز به جبهه بازگشت. منطقه سوسنگرد آن روزها صحنه نبرد نیروهای ایران با مزدوران بعث بود و مرتضی یکی از دلاورانی بود که به همراه نیروهای چریکی دکتر چمران به جهاد با دشمن رفت. مرتضی در یک عملیات نامنظم در عبادتگاه عاشقان سوسنگرد در شانزدهم مردادماه سال 1360 هنگام مقابله با دشمن بعثی به مقام رفیع شهادت نائل آمد. پیکر مطهر شهید در زادگاهش به خاک سپرده شد.