بسم الله الرحمن الرحیم

)الَّذِينَ آمَنُوا وَهَاجَرُوا وَجَاهَدُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ أَعْظَمُ دَرَجَةً عِنْدَ اللَّهِ وَأُولَئِكَ هُمُ الْفَائِزُونَ).[1]

كسانى كه ايمان آورده و هجرت كرده و در راه خدا با مال و جانشان به جهاد پرداخته‌اند نزد خدا مقامى هر چه والاتر دارند و اينان ‌همان رستگارانند.

خانواده محترم، فرزندان عزیزم، این وصیت‌نامه ایست که در حال صحت و سلامت در پادگان نمونه اهواز نوشتم. از بابت من هیچ نگران نباشید. شکر خدا می‏کنم که قدری مهلتم داد تا اسلام واقعی را تا ‌اندازه‏ای بشناسم و در خاموشی و جهل از دنیا نروم. انقلاب اسلامی باعث شد تا من از لاک خود بیرون آیم و دور و بر را بنگرم و به زندگی از دید دیگری نگاه کنم. آری، امام(قدس سره شریف) کاری بس عظیم کرد. وی باعث شد تا دنیا از خواب بیدار شود و انسانیت را دوباره یاد آورد. خوشحالم که جانم را نثار اسلام و مکتب محمد(صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) و علی(علیهم السلام) کنم و افتخار می‏کنم که به من فهماند چگونه بیندیشم. چگونه راهم را انتخاب کنم. در واقع من زمانی توانستم به راه واقعی اسلام بیایم که پا به انقلاب نهادم و با برادران دیگری که در انقلاب مشغول فعالیت هستند، از وجود درونی آن‌ها استفاده کنند و بهتر با مکتبم آشنا شوم تا آنجا که خونم را نثار مکتبم کنم. در این موقعیت حساس که عاشورای حسین(علیهم السلام) بار دیگر در ایران زنده شد و نشان داد حسین‌ها(علیهم السلام) هنوز زنده هستند و حکومت‌الله را در سراسر جهان برقرار می‏سازند و به پیکار علیه کفر ادامه می‏دهند.

 آری به میدانی قدم نهاده‏ام که نتیجه‏اش را از قبل گرفته و با ایمان کامل پیکار می‏کنم. اگر چه در این میدان کشته شوم، به عالم بالا دست یافته راه حسین(علیهم السلام) را رفته‏ام و اگر زنده مانم، شاهد پیروزی مسلمین بر کفار خواهم‏ بود. ما می‏توانیم با نثار خونمان که در مقابل اسلام ناچیز است، زمینه حکومت حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) را فراهم نماییم و فراموش نکنید که دنیا به آخر می‌رسد. سعی کنید به دنیا دل نبندید و خود را مهیای سفر آخرت کنید، فراموش نکنید امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) شما، حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) است، لحظه‏ای از دعا برای سلامتی و ظهور ایشان غفلت نکنید. گرفتاری‌ها و مشکلات خود را به واسطه آن حضرت تحمل و رفع کنید و آرزوی من از خداوند، رساندن طلوع فجر و ظهور امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) به زودی است و رهبر عزیزمان را تنها نگذارید. همیشه از او تبعیت کنید. خدا می‏داند که شهادت هزار مرتبه بهتر از زندگی با ذلت است و شهادت یک تولدی است برای یک زندگی جاودانه‏ای. کاش جان داشتم، دوباره برای پیروزی اسلام با کفر می‏جنگیدم و زندگی ذلت‏بار را هیچ‌وقت قبول نخواهم‏ کرد و مرگ سرخ شهادت را بر آن ترجیح می‏دهم. انسان باید در مقابل خدا تسلیم باشد، غیر از آن معنا ندارد. انسان یک بار بیشتر نمی‏میرد و چه بهتر که این مردن در راه الله باشد. دشمن بداند که ما عاشقان شهادت تا دمار از روزگار مزدوران آمریکایی در نیاوریم، از پای نخواهیم ‏نشست. من وقتی در این روز به چهرهایی می‏نگرم که در سن 17 الی 25، چنان آماده دفاع و از خود گذشتگی هستند و تمام لذات دنیا را در اول عمر نادیده گرفته و عاشقانه به ندای رهبر عزیز لبیک گفته و به میدان جنگ شتافته‏اند که گویا سراپا عاشق حسین(علیهم السلام) و مکتب او هستند خودم را در مقابل این چهره‏ها چنان ناچیز می‏بینم که گویا من هیچ عملی انجام نداده‏ام که خدا را قسم می‏دهم به حق آبرومندان درگاهش، هر چه زودتر چشم ما را به جمال امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) منور بگرداند و این جنگ با کمک حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) در همین نزدیکی با فتح و پیروزی کامل و نابودی صدام و عواملش و برقرار نمودن حکومت عدل اسلامی در عراق و خلاص نمودن ملت عراق از دست جنایتکاران به پایان برسد. ان‌شاءالله.

این جوان‌ها با فتح و پیروزی کامل و سلامتی و صحت به وطن خویش باز گردند. به حق محمد(صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) آمین یا رب‌العالمین.

 و در خاتمه اگر من به مراد خود رسیدم و شهید شدم، مجلس ترحیم مرا هر کس ختم کرد به ایشان تذکر بدهید که از قول من از تمام مردم کرهرود خواهش کند چون من مدتی ساعت‏داری کردم و مدتی کارگری کردم و مدتی کاسب بودم، پس با اکثریت مردم سر و کار داشتم و رفقایی که با آن‌ها شرکت کردم، استدعا دارم اگر خدایی نکرده، کمی یا زیادی یا بی‏ادبی شده است، مرا حلال کنند؛ چون اگر از هم بگذریم، خدا هم از ما خواهد گذشت.

 والسلام علیکم و رحمه ‌الله و برکاته

1. سوره توبه، 20.