شهید حسن سوسن‌آبادی در دوم خردادماه سال 1339 در خانواده‌ای مذهبی و متدین و زحمتكش به دنیا آمد. كودكی بیش نبود كه با كار و كمك و دستگیری از خانواده آشنا شد. نوجوانی را تازه داشت تجربه می‌کرد كه مسجد ابوالفضل خیابان شهدا شاهد صدای الله‌اکبر او برای نمازهای یومیه بود، جوانی‌اش آغاز نشده بود كه وضعیت اقتصادی مجبورش كرد بیشتر از گذشته به كار فكر كند به همین خاطر خیلی زود جذب شركت ماشین‌سازی اراك شد (سال  1354) در حین انجام كار طاقت‌فرسای تولیدی به خدمت مقدس سربازی فراخوانده شد. با شروع اعتصابات و اعتراضات و نواخته شدن زنگ انقلاب به همراه بچه‌های محل در تظاهرات شركت می‌کرد و شب‌ها اعلامیه‌های حضرت امام(قدس سره شریف) را پخش می‌نمود. بارها ضربه‌های دژخیمان تنش را آسیب رسانده بود. انقلاب كه پیروز شد فعالیت خود را با كمیته‌های انقلاب اسلامی و سپاه و بسیج بیشتر كرد.

 با شروع جنگ تحمیلی در عین اینكه خدمت سربازی‌اش تمام شده بود در روز دوم مهرماه سال 1359 داوطلبانه به عنوان یك بسیجی مخلص به جبهه رفت. در جبهه رشادت‌ها به خرج داد و در منطقه‌ی سرپل ذهاب با توجه به نوع امكانات و نیروی نظامی‌، مردانه به همراه دوستان خود ایستادگی كردند، به‌گونه‌ای كه تعدادی از دوستانش به درجه‌ی رفیع شهادت نائل آمدند. انفجار خمپاره در نزدیك شهید حسن سوسن‌آبادی باعث مجروحیت بسیار شدید او از ناحیه دست و پا شد، به طوری كه در همان منطقه‌ی مجروحیت، از وی قطع امید كردند و حتی اسم نامبرده را جزو شهدا نوشتند.

اما خواست خداوند متعال این‌گونه نبود. سال‌ها مجروحیت وی طول كشید. اكثر بیمارستان‌ها نام شهید سوسن‌آبادی را می‌دانستند، عمل‌های زیادی روی وی انجام شد، انگشتانش قطع شد، پاهای وی با مشكل روبرو شد، تركش در سرش جا خوش كرده بود، تمام این آسیب‌ها او را 20 سال خانه‌نشین كرد، از كار افتاده شركت ماشین‌سازی اراك شد، طی این 5 سال اخیر حتی قادر به نشستن و برخاستن هم نبود، آنچه اشك او را به در آورد، درد و رنج نبود، به گفته خانواده‌اش یاد آن روزها و یاد یارانش، به‌ویژه دوستان شهیدش باعث اشك و گریه او می‌شد. او 27 سال تمام رنج و درد را تحمل كرد تا در بیست و ششم اردیبهشت‌ماه سال 1385 به یاران شهیدش پیوست.