شهید مرتضی سهرابی، فرزند محمد‏تقی در بیستمین روز از مردادماه سال 1337 در خیابان ملک در شهر اراک و در خانواده‌ای دین‎دار و انقلابی دیده به جهان هستی گشود. ارادت مادرش به اهل‌بیت(علیهم السلام) و دیانت پدرش، دژی استوار بود که او را از گزند طوفان‎های گمراهی در پناه گرفته بود. صدق و صفایش در همه تأثیر داشت و مرتضی به خوبی از این موهبت بهره جسته بود.

روزگارش را در کنار خانواده سپری کرد و از نعمت پدر و مادری مهربان و دلسوز برخوردار بود و همیشه شکرگذار این موضوع بود. روز به روز با نماز و روزه و اعمال دینی که از خانواده و به ویژه مادرش آموخته بود. کمال روحش افزون می‌شد و گام‌هایش در آیین مهربانی و مسلمانی مستحکم‌تر. پدر او را بر سفره‎ی حلال خویش پرورید و برای کسب دانش به مدرسه فرستاد. مرتضی تا پایان دوران دبیرستان با موفقیت درس خواند و سپس به کار و تلاش معاش روی آورد. کار می‌کرد تا یاور خانواده باشد. سال‎‌ها خرسند و خوشبخت در کنار خانواده زیست تا دشمن بعثی، خاک ایران را مورد تجاوز قرار داد. او به عنوان کارگر شرکت کشتی‌رانی در جزیره لارک مشغول به خدمت به کشورش بود که در ششم آذرماه سال 1365 در یک حمله‌ی موشکی بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. پیکر مطهرش را در گلزار شهدای شهرستان اراک به خاک سپردند.