شهید سید‌عباس سید میرزا، فرزند سیدمحمود، در بیست و پنجم شهریورماه سال 1343 در خانواده‌ای دین‌دار و اصیل اراکی در شهر شیراز دیده به جهان هستی گشود. شهر شیراز، شهر بهارنارنج‌ها و شهر شعر و ادب پارسی بود و شهر زیارت و نجواهای عاشقانه در حرم شاه‌چراغ(علیهم السلام). دوران کودکی را در کانون گرم خانواده سپری کرد. از خانواده دوستی اهل‌بیت(علیهم السلام) و مبانی دینی را آموخت. در زندگی خدا را بندگی کرد مردم‌دار و مهربان بود و این اخلاق را از پدر آموخته بود. هفت سالش که شد به مدرسه رفت تا کسب علم و دانش کند. توانست با جدیت درس بخواند و دوره‎ی ابتدایی و راهنمایی‌اش را به خوبی و با نمرات عالی پشت سر بگذارد. به خاطر علاقه‌ای که به درس داشت به دبیرستان وارد شد و دیپلم گرفت.

 درسش که تمام شد، زمان جنگ و نوبت رفتن به سربازی بود. به فرمان امام خمینی(قدس سره شریف) که «سنگر جبهه را پر کنید»، راهی جبهه جنوب شد تا ادای دین کند. به لشکر 81 ارتش در قزوین پیوست و دلاورانه جنگید. سرانجام در ششم آبان ماه سال 1365، در منطقه‎ی قصر شیرین، بر اثر اصابت ترکش خمپاره به شهادت رسید. پیکر مطهرش را در گلزار شهدای اراک به خاک سپردند.

خاطره:

به گفته پدر شهید، سیدعباس جوان بسیار خوب و متعهد و مؤمنی بود. او امانتی نزد من است. به نماز و روزه اعتقاد داشت و هنگام شهادت هم روزه بود. وی مثل علمدار کربلا، در کربلای جبهه بود. آقا مهدی، یکی از دوستان دوران سربازی عباس می‏گوید: به سید گفتم: نرو! ولی رفت و با خود مقداری آب برد. گفت: آب را برای سربازان بردم تا بتوانند صبح وضو بگیرند.