اولین روز از اسفند ماه 1340، در خانواده‎ای مسلمان، از اهالی شهر اراک به دنیا آمد. پدرش نظامی‌بود و در پرورش امیر به عنوان یک مسلمان معتقد از هیچ کوششی فرو گذار نکرد. دوران کودکی را در کنار خانواده به تحصیل پرداخت. از هفت سالگي علاقه شديدي به جلسات قرآن و فرا گرفتن مسائل ديني داشت و به همین منظور به مسجد محل می‌رفت. امیر به قدری به یادگیری قرآن علاقه‎مند بود که اگر پدرش در محل خدمت بود، از مادر خواهش می‎کرد که اجازه دهد، او تنها در جلسات حاضر شود. نوجواني مهربان و بي‌آزار بود و با بزرگ‌تر از محترمانه و با كوچك‌تر از خود با خوشرویی برخورد می‎کرد. او همیشه قبل از طلوع خورشید براي نماز بيدار مي‎شد و حتی قبل از رسیدن به سن تکلیف نماز صبحش قضا نشد.

با رسیدن به دوران نوجوانی شور انقلابی او را به راه پیمایی‌های ضد رژیم پهلوی کشاند. پس از پیروزی انقلاب اسلامی‌ در آستانه جوانی حضورش در مسجد پر رنگ‌تر شد و بیشتر وقت خود را در مسجد می‎گذراند. با شروع جنگ وقتی خبر سقوط خرمشهر را شنيد مانند شيشه‎ی سنگ خورده، از هم پاشيد و بلند بلند گريه مي‌كرد و مي‏گفت خوب بود كه امام(قدس سره) حكم جهاد مي‎داد تا نفسی براي رژيم بعث عراق نمی‌گذاشتیم. از آن موقع دائم هواي جبهه را در سر داشت.

بالاخره  تحصیلاتش در رشته اقتصاد به پایان رسید و پس از دریافت دیپلم، راهی خدمت سربازی شد. لشکر 77 خراسان ارتش جمهوری اسلامی‌ به عنوان مکان خدمت او معین شد و بلافاصله پس از دوره آموزشی، برای دفاع از کشور که از ماه‌ها قبل آرزوی آن را داشت، عازم منطقه جنگی جنوب شد. نزدیک به یک سال در مناطق جنگی حضور داشت. سرانجام در حین انجام ماموریت، در عملیات محرم، ترکش‎های دشمن بعثی سر او را هدف گرفت و خدمت سربازی را در عمل به اثبات رساند و جان خویش را در راه پاسداری از دین و کشورش عطا کرد. جوان رعنای محمد‎جواد، در تشییعی با شکوه توسط مردم قدر‏شناس، تا گلزار شهدا مشایعت شد و در کنار شهدای عملیات محرم جاودانه شد.