سرباز وظیفه بود و در تیپ یک لشکر 81 زرهی کرمانشاه خدمت می‌کرد. ارتش را دوست داشت چون به اخلاق و روحیاتش می‌خورد. نظم و انضباط خاصی داشت و سعی می‌کرد تا این نظم را در زندگی‌اش پیاده کند. نظم را از مولایش علی(علیه السلام) یاد گرفته بود و از سفارش ایشان که وصیت کردند به نظم در کارها استفاده کرده بود. در شهرستان آستانه علوی از توابع شهرستان شازند زندگی می‌کرد. در شهرستانی که با وجود امام‌زادگانی که داشت دل‌تنگی‌ها و درد دل‌های مردمش را در خویش جای می‌داد. بچه‌های امیرالمؤمنین‌ علی(علیه السلام) در این خاک آرمیده بودند و به خاطر آن‌ها این شهرستان را آستانه علوی نامیدند. سرزمینی خوش آب و هوا با درختانی زیاد و سرسبز.

در یکی از روزهای خوب خداوند که مردم دور هم جمع بودند و به هم تبریک عید می‌گفتند، در سال 1344 دیده به جهان گشود. پدرش کشاورز بود و از دل زمین با سختی و زحمت فراوان و ریختن عرق کسب روزی حلال می‌کرد و سعی داشت تا زندگی خوبی برای خود و فرزندانش مهیا کند. فرزند سوم خانواده بود و دو برادر و چهار خواهر داشت که مانند پروانه‌ای به گرد شمع وجود پدر و مادر می‌چرخیدند.

تحصیلاتش را تا کلاس پنجم ابتدایی ادامه داد و بیشتر در سرش کار مهم بود. هم کشاورزی می‌کرد و هم لحاف‌دوزی و بنایی. چهار سال آخر عمرش، قبل از رفتن به سربازی بنایی می‌کرد و در این کار هم موفق بود.

از طریق لشکر 16 زرهی قزوین به جبهه رفت و حدود پنج ماه هم در جبهه‌ها بود تا سرانجام در بیست ‌و دوم بهمن‌ماه سال 1364 در منطقه عملیاتی کوشک مفقودالاثر شد. بیست سالی از مفقودی‌اش می‌گذشت که در هفتم اسفندماه سال 1378 تفحص و در شهرستان آستانه به خاک سپرده شد.