شهید صفرعلی حرآبادی فراهانی همان گونه که از شهرتش معلوم است، در روستای حر‌آباد از توابع فراهان و در دومین روز از مهر ماه سال 1338 در خانواده‌ای مذهبی و متدین و روستایی دیده به جهان هستی گشود. پدرش آقا بیگ کشاورز بود و در زمین کشاورزی با ریختن عرق و زحمت کشیدن بسیار کار می‌کرد و نانی حلال بر سفره‌ی خانواده‌اش می‌گذاشت.

صفرعلی دوران کودکی‌اش را در دامان سبز پدر و مادری مهربان و دلسوز سپری کرد و تا جایی که می‌توانست در کار‌ها به آن‌ها کمک می‌کرد. از کار کردن، زحمت کشیدن، ترسی نداشت و نشان داد که کاری است. در کشاورزی دوشا دوش پدرش کار می‌کرد. خودش می‌گفت که اگر به جایی رسیدم از احترام و کمک کردن به پدر و مادرم است. چرا که خداوند بعد از احترام به خویش در قرآن سفارش به پدر و مادر می‌کند. هفت ساله که شد به مدرسه رفت و در همان روستا درسش را ادامه داد و تا کلاس اول راهنمایی درس خواند.

زمان ازدواجش که رسید، خانواده برایش همسری مومنه را خواستگاری کردند. ثمره‌ی این وصلت شیرین سه پسر بود. در سال‌های دفاع مقدس صفرعلی هم مانند هزاران هزار نفر از این مردم نتوانست بی‌تفاوت و بی‌توجه نسبت به میهن اسلامی‌ و مردمان جنگ زده باشد. برای دفاع از آن‌ها راهی جبهه‌ها شد.

به بسیج رفت و بعد از نام نویسی زن و زندگی و بچه‌هایش را به امان خدا سپرد. او به عنوان بسیجی گردان امام حسین(علیه السلام) به لشکر 17 علی بن ابی طالب(علیه السلام) به جبهه اعزام شد. حدود چهار ماه در جبهه  بود تا سرانجام در عملیات کربلای 5 در هفتم اسفند ماه سال 1365 در شلمچه به شهادت رسید. پیکر مطهر شهید سال‌ها در منطقه عملیاتی مفقود بود و در یکم خرداد ماه سال 1370 توسط گروه‌های تفحص شهدا شناسایی و در گلزار شهدای روستای کمال‌آباد به خاک سپردند.