اردیبهشت به خنداب زده بود. درخت‌ها به شکوفه نشسته بودند که در دومین روز از دومین ماه سال 1340 بهرام و صدیقه صاحب پسری شدند که نامش را «رحیم» گذاشتند به امید رحمت پروردگار. رحیم، فرزند دوم خانواده لقمانی بود. او چهار برادر و شش خواهر داشت.

رحیم مهربان بود، درست شبیه اسمش. دلی نازک داشت و بدنی ورزیده. ورزش می‌کرد. در رشته تجربی از مدرسه شهید باهنر دیپلم گرفت. تابستان‌ها هم آستین‌ها را بالا می‌زد و به مزرعه می‌رفت و می‌شد کمک‌دست پدر کشاورزش.

جنگ که آغاز شد، رحیم سرباز وظیفه بود. به عنوان سرباز گردان 133 از لشکر 21 حمزه سیدالشهدا(علیه السلام) به جبهه اعزام شد و رفت به طلائیه، خاک طلایی عشق.

روزهای زیادی از حضورش در آن خاک مقدس نگذشته بود که موج خمپاره‌ها، او را مجروح کرد و چند روز بعد، بر اثر آسیب‌های ناشی از موج به شهادت رسید؛ در پنجمین روز فروردین‌ماه سال 1363. پیکر سرباز شهید را پس از تشییع در زادگاهش به خاک سپردند.