او باید برای کمک به خانواده درس را رها می‎کرد. دیگر نمی‎توانست به تحصیل ادامه دهد. نامش را پدر انتخاب کرده بود تا ارادتش را به امام رضا(علیه السلام) نشان دهد. محمد‎رضا در بیستمین روز از شهریور ماه سال 1344 در یک خانواده‎ی ساده و دین‌دار، از اهالی روستای حر‎آباد به دنیا آمد. پدرش مشهدی علیرضا اعتقاد داشت که انباشته شدن مال حرام در شکم کوفیان باعث نشنیدن صدای خون خدا بود و او را به شهادت رسانند. این مال حرام باعث شد که گوش‎شان را به صدای هل من ناصر ینصرنی امام ببندند و شمشیر به روی ایشان بکشند. با این اعتقاد زحمت می‎کشید تا رزقی که برای خانواده‎‎اش می‌آورد از هر جهتی پاک و حلال باشد. محمد‎رضا علوم دینی و قرآنی را از خانواده و در مسجد روستا آموخت. روزها را در کنار پدر کار می‎کرد. دوست داشت مطیع و کمک حال پدر و مادر باشد. فردی کوشا و فعال بود. با دیگران محترمانه رفتار می‎کرد.

دبستان را در همان روستا آغاز کرد و با تلاشی خوب، درس ‎خواند. هم کار می‎کرد و هم درس می‎خواند. تا بالاخره توانست مدرک سه ساله مقطع راهنمایی را بگیرد. درست در همین روزها بود که پدرش را، پشت و پناهش را از دست داد. او و سه برادر و چهار خواهرش، سیاه‌پوش غم بی‎پدری شدند. محمد‎رضا، فرزند چهارم خانواده بود و می‎خواست مانند بقیه‎ی فرزندان خانواده، بار نبود پدر را به دوش بکشد. از این رو درس را رها کرد و مشغول کار شد. در دوران دفاع مقدس تصمیم گرفت به جبهه برود. به عنوان پاسدار وظیفه به سپاه رفت تا سربازی‎اش را انجام دهد و در دفاع از میهن اسلامی ‌قدمی‌ بردارد. سرانجام پس از 9 ماه حضور در جبهه، در ششمین روز از مرداد ماه سال 1365، در منطقه‎ی مهران، جام شهادت را نوشید. پیکر مطهرش را در گلزار شهدای اراک به خاک سپردند.