شهید صفرعلی عسگری، در نخستین روز از فروردین‌ماه 1345 در خانواده‌ای مذهبی و متدین، در روستای خان‌آباد در شهرستان کمیجان استان مرکزی چشم به جهان گشود. روزگارش را در کنار خانواده و در دامان سبز پدر و مادری دلسوز و فداکار سپری کرد. او در کنار پدر کشاورزی می‌کرد و نشان داد که اهل کار، تلاش و خدمت‌رسانی به مردم است. صفرعلی، با توجه به این که مدرسه‌ای در روستا وجود نداشت و همچنین توانایی تحصیل در جای دیگر هم برایش مقدور نبود؛ با گروهی ده نفره در روستا شروع به یادگیری علوم قرآنی کرد تا این که بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، به وسیله سپاه دانش، مدرسه‌ای در روستای خان‌آباد تشکیل شد و او توانست از نعمت سواد بهره‌مند شود. صفرعلی پس از دریافت مدرک پنجم ابتدایی به دلیل شرایط دشوار زندگی، به تحصیل ادامه نداد. کوشایی و پر تلاشی، از ویژگی‌های شخصیتی وی در تمام کارها بود و برای انجام تکالیف دینی نیز اهمیت بسیاری قائل بود و از صمیم دل در عزاداری‌های ائمه اطهار(علیهم السلام) شرکت می‌کرد. او پس از ترک تحصیل، در دوران نوجوانی برای کار به تهران رفت و در یک شرکت نفت به کارگری مشغول شد. با این حال در زمانی که وقت کافی داشت و نیز هنگام برداشت محصول به روستا باز می‌گشت و پدر را در انجام امور کشاورزی و دامداری یاری می‌کرد.

او عضو فعال بسیج بود و فعالیت‌های بسیار زیادی را در این راستا انجام داد. همچنین علاقه بسیار زیادی به امام(قدس سره) و انقلاب داشت و در زمان جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، برای خدمت مقدس سربازی، در تاریخ هجدهم خردادماه 1365 عازم کربلای شلمچه شد و در گردان زرهی لشکر 17 علی بن ابی‌طالب(علیهما السلام)، دفاع از اسلام و انقلاب را وظیفه خود دانست. سرانجام در تاریخ یازدهم بهمن‌ماه 1365 در عملیات کربلای 5 در کربلای شلمچه بر اثر اصابت ترکش به سر و صورتش، با اقتدا به مولای خود، امام حسین(علیه السلام) و با قلبی مالامال از عشق به ولایت و انقلاب در راه خدا به درجه رفیع شهادت نائل می‌شوند.