شهید ابوالفضل حسنی، در دوم شهریور ماه سال 1346 در روستای دربند در شهرستان خمین در خانواده‌ای مذهبی و پر جمعیت به دنیا آمد. هم‌زمان با تحصیل، برای تأمین معیشت خانواده در کنار پدرش کار می‏کرد. خوش اخلاقی‌اش زبانزد دوستان و آشنایان بود. در اوایل پیروزی انقلاب که دانش‌آموز بود، در تظاهرات علیه رژیم شرکت و پس از پیروزی انقلاب اسلامی ‌برای اسلام و انقلاب اسلامی‌ تبلیغ می‏کرد. به ورزش علاقه‏مند بود و در برنامه‏های ورزشی شرکت می‏کرد و مشوقی برای جوانان روستا بود.

ابوالفضل پسری کم حرف بود. در مدرسه و خانه کمتر صحبت می‏کرد و همه هم‌کلاسی‏ها و معلمان از اخلاق خوب و شایسته او صحبت می‏کردند؛ به طوری که آموزگاران رفتار او را به عنوان الگوی یک دانش‌آموز نمونه می‏دانستند. به اهل بیت پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) علاقه‏مند بود و در بیشتر مراسم مذهبی حضور داشت. آرزومند بود که بتواند برای یاری امام(قدس سره) و انقلاب عزیز ایران، گامی‌ مثبت بر دارد. پس از اتمام کلاس سوم راهنمایی، ترک تحصیل کرد و برای کمک به خانواده مشغول به کار شد.

با رسیدن به سن سربازی، به خدمت ارتش جمهوری اسلامی‌ در آمد و پس از گذراندن دوره آموزش عمومی، راهی مناطق جنگی جنوب غرب شد و به گردان 182 لشکر 84 پیاده خرم‌آباد پیوست. گردان مذکور آن روزها در منطقه نفت شهر مستقر شده و آماده عملیات بزرگ کربلای 6 بود. ابوالفضل نیز از نیروهای زبده و تک تیرانداز این گردان بود. در گرما گرم عملیات کربلای 6، ترکش خمپاره دشمن بر سر و سینه او جای گرفت و او را در هنگامه نبرد آسمانی کرد. پیکر شهید، بر دستان مردم دربند تا آرامگاه ابدی‌اش تشییع و به خاک سپرده شد. این روزها در بالادست آبادی، پرچم سه رنگ ایران، بر مزار ابوالفضل از دور دست‌ها، نشان از جوانی دلیر و برومند دارد که با لبخندی ابدی، مردم را به نظاره نشسته است.