به نام خدا

با عرض سلام خدمت خواهر عزیز و مهربانم زهره خانم، و با امید سلامتی برای شما آبجی جان. اگر از احوالات اینجانب برادر کوچک‌تر خود عباسعلی خواسته باشی، به حمدالله حالم خوب است و به دعاگویی شما خواهر عزیز مشغول می‌باشم.

غرض از نوشتن نامه این بود که یکی از بچه‌ها پدرش از اراک برای دیدنش آمده بود و می‌گفت: در اراک می‌گویند عراق تا 5 کیلومتری اهواز آمده، می‌خواستم بگویم: که به این حرف‌ها گوش ندهید و این‌ها همه شایعه است و عراق را تا پشت مرز خودش به عقب بردند و الان عراق در سر مرز بین‌المللی می‌باشد و دیگر نمی‌تواند تکان بخورد؛ چون شکست سختی را خورده و البته این حرف‌ها را من از بچه‌ها شنیدم و این اطلاعات را از آنان گرفتم و پیش خود گفتم شاید شما نگران باشید، این بود که شروع به نوشتن این نامه کردم. آبجی جان! از قول من به مامان بگو زیاد به حرف این و آن گوش نکند، که فلان جا چطور شد چون این‌ها همه شایعه است هر خبری که باشد، اخبار تلویزیون درست و بدون دروغ می‌گوید و لازم نیست که مامان و خودت به حرف این و آن بروید و از شما خواهر عزیز می‌خواهم که به هیچ‌وجه نگران من نباشید چون حالم بسیار خوب است.

دیگر عرضی ندارم و شما همگی را به خدای بزرگ می‌سپارم. خداحافظ.

به امید دیدار، دوستدار شما عباسعلی.

مادر شهید می‌گوید:

 دانشگاه قبول شده بود ولی در سرش شوق دانشگاه جبهه بود. اول راهنمایی بود که از من اثر انگشت گرفت و به تمرین تیراندازی رفت و در مدارس و مساجد به نگهبانی مشغول بود. همیشه از فقر خانواده در رنج بود. راهنمایی در مدرسه طالقانی بود و ابتدایی را در مدرسه شهرجرد تحصیل کرد. یک روز تمرین اسلحه رفته بود و به مدرسه رفتم و متوجه شدم که اثر انگشت زده و رضایت داده بودم.