بسمه‌تعالی

 با نام خدا، با یاد خدا و برای خدا.

به نام یگانه توحید عالم، پروردگار متعال و با سلام بر سینه سپران حق و سربازان امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) و شکوهمندان جبهه‌های حق علیه ظلمت و سلام بر تمامی شهدای انقلاب اسلامی و اسرا و مفقودالاثرها.

چکیده نور را شروع می‌کنم:

مپندارید آنانی که در راه خدا کشته شده‌اند، مرده‌اند بلکه آنان زنده‌اند و از درگاه خداوند روزی می‌گیرند.

با عرض سلام خدمت پدر بزرگوارم غلامحسین فضلی، به اطلاع جنابعالی می‌رسانم که غرض از مزاحمت برای وقت پر ارزش شما را نداشتم. به عرض شما برسانم که من به جبهه‌های حق علیه ظلمت می‌روم و خواستم شما را در جریان آن بگذارم. ای پدری که خون جگر خورده‌ای، پدری که بر مشکلات زندگی غلبه کردی و به خود دشواری دادی که خدمتگزار خدا و اسلام باشی.

ای پدری که همیشه در مشکلاتم دست ناتوانم را گرفتی تا به سیاه‌چال نیفتم. ای پدری که همیشه می‌خواستی کام زندگی را بر دهان ما شیرین کنی. ای پدری که بازوی توانمندت همیشه در اختیار اسلام است. ای پدری که علاقمند به رهبر آزادگان جهان هستی و به این علاقمندی عشق می‌ورزی. ای پدری که همیشه وقت گرامی جوانی‌ات را صرف کردی تا بچه‌هایت به اسلام هدیه دادی. من دوستت دارم و به این دوستی بین من و تو عشق خواهم ورزید و تو را همانند دوست، والاتر از دوست‌هایم، بهتر از پدرهای دیگر می‌دانم و از تو راضی هستم. چه بسا باید حق پدری شما را بدهم، امیدوارم که شما نیز مرا حلال کنی‌. ای پدر گرامی می‌دانم که تو را چقدر اذیت کردم.

ولیکن من از تو طلب پوزش و مغفرت را خواهانم. پدر جان دیگر دوران بچگی من گذشت، من دیگر پا به سن بلوغ گذارده‌ام و همچنین باید به دستورات خدا عمل کنم و در همه مراحل زندگی موفق و صبور، شکیبا و بت‌شکن زمان باشیم. همان طور که قلب‌هایمان حصار میهن است. باید ایثار کرد و به این حرکت ادامه داد. من هم می‌دانم که جای خدمت من در جبهه بهتر است، باید به جبهه بروم و لا اقل مؤمن و معتقد به اسلام باشم. من که می‌توانم در جبهه کار کنم، به جبهه خواهم رفت اگر شما راضی شوی، بهتر است.

پدر جان! فرزند شما چه بوده و چه شده و چه می‌خواهد بشود.

پدر جان! برخیز که ماندن اشتباه من و توست میدان عدو، شکارگاه من و توست.

بشتاب که در دیار ایثار و شرف چشم شهدای حق به راه من و توست.

محمود فضلی.      65/10/8.