تاریخ خونین تشیع پر است از رشادت‌ها و فداکاری‌ها از زمانی که حسین(علیه السلام) در مسلخ عشق قربانی شد، تاکنون که حدود 1400 سال از آن واقعه عظیم تاریخی می‌گذرد. پیروان و رهروان سالار شهیدان با تأسی به امام خویش صفت ارزشمندی از عشق و فداکاری را رقم زده‌اند.

شهید تیمور قاری نمونه بارز یک مسلمان واقعی بود که به دعاها و عبارات و قرآن علاقه داشت و هیچ‌کس نمی‌توانست در سلام دادن بر او سبقت بگیرد.

 تازه چند روزی از عید و تحویل سال نو گذشته بود. عید بود و اقوام و خویشان گرد هم جمع بودند و شادی می‌کردند. درست در همین حین در سال 1341 در خانه‌ای گلین در شهرستان زرندیه از توابع شهرستان ساوه در خانواده‌ای مذهبی، با صفا و یکرنگ و اهل دل، کودکی پا به عرصه‌ی وجود نهاد که زندگی‌اش و لبخندش در گرو لبخندهای مادرش بود.

مادری که قصد داشت از او برای دین و اسلام عزیز سربازی بسازد دلاور و قوی تا حراست کند از دینش تا نامش در آسمان آبی جهاد و شهادت بدرخشد.

گشاده‌رو و خوش‌اخلاق بود و با همه به ویژه بچه‌های کوچک مهربان و صمیمی بود. او دوران کودکی‌اش را در کنار پدر و مادر سپری کرد و توانست از تجربیات آن‌ها در زندگی استفاده کند. آموزش دید و یاد گرفت که در برابر سختی‌ها و مشکلات چگونه به ایستد. تحصیلاتش را از همان شهرستان در مدرسه‌ی ابتدایی آغاز کرد، و توانست تا در شهرستان ساوه دیپلمش را بگیرد و راهی جبهه‌ها گردد.

پس از مدتی با شرکت در آزمون تربیت‌معلم تحصیلاتش را از سر گرفت ولی علاقه‌اش به حضور در کنار رزمندگان اسلام او را مجدداً به جبهه کشاند.

سال دوم جنگ تحمیلی بود که به عنوان بسیجی از سوی لشکر 27 محمد رسول‌الله(q) به سمت جبهه راهی شد و توانست در عملیات آزادسازی خرمشهر قهرمان حضور یابد و جانفشانی کند، ولی در بیست و یکم اردیبهشت‌ماه سال 1361 چند روز قبل از آزادسازی کامل خرمشهر بر اثر اصابت ترکش خمپاره در ایستگاه گرمدشت خرمشهر به شهادت رسید. پیکر مطهر شهید در بهشت‌زهرای تهران به خاک سپرده شد.