شهید، حسین حسنی در بیستم آذر ماه سال 1344 در روستای قورچی‌باشی خمین در خانواده‌ای کشاورز و زحمتکش چشم به جهان گشود. دوره‎ی تحصیلی ابتدایی و راهنمایی را در زادگاه خویش به پایان رسانید. با شروع نهضت امام خمینی(قدس سره) با آن که سن او کم بود و شاید آخرین مراحل کودکی را می‎گذرانید، به صف مردم پیوست. همه وجود او شور و فریاد بود و در راه‏پیمایی‌های با شکوه مردم علیه رژیم پهلوی شرکت داشت.

جنگ تحمیلی شروع شده بود که برای ادامه تحصیل به خمین آمد و دوره دبیرستان را در آنجا شروع کرد؛ اما شور و عشق جبهه او را از مدرسه دور کرد. مدرسه عشق را که بسیج بود، انتخاب کرد و پس از دیدن یک دوره‎ی آموزش نظامی به جبهه اعزام شد.

شهید حسین حسنی و فوج فوج رزمندگان دلاور و پر شور دیگر، حاضر نبودند به دشمنان حق، یک لحظه و یک دم مجال دهند. آن شهید نوجوان و عزیز، مهربان و خنده‌رو بود. در کارهای گوناگون به خانواده کمک و مساعدت می‏کرد و باعث رضایتمندی و آرامش خانواده بود. او در حالی که فقط 16سال داشت در منطقه عملیاتی فکه، ندای حق را لبیک گفت و در حالی که در گردان پیاده روح‌الله(قدس سره) به عنوان تک‏ تیر‏انداز مشغول نبرد با دشمن بود به شهادت رسید. پیکر مطهر شهید تا مرداد ماه 1376 در منطقه باقی بود تا این که آثار بر جای مانده از شهید شناسایی و در زادگاهش در جوار سایر شهدا به خاک سپرده شد. از شهید حسین حسنی، وصیت نامه‏ای بر جای نمانده است؛ امّا حضور او در جبهه، رشادت و غیرت او ارزنده‏ترین سند زنده‏ی همت والای آن نوجوان شجاع است.