بسم ‌الله الرحمن الرحیم

 بارالها تو را سپاس می‌گویم که بار دیگر نظر لطفت شامل حال این بنده گنه‌کارت گشت که بتوانم بار دیگر به جبهه بیایم و با دشمنان تو و دشمنان دینت ستیز کنم. خدایا ما پاسداران با امام(قدس سره) و شهدا پیمان بسته‌ایم تا آخرین نفس از اسلام و قرآن دست بر نداریم و تا آخرین قطره خون از اسلام و مملکت خود پاسداری کنیم و از هیچ‌کس هراسی نداریم زیرا اگر بکشیم، پیروز و اگر کشته شویم به آرزوی دیرینه خود رسیده‌ایم و از خدای مهربان می‌خواهم اگر لیاقت شهید شدن را داشتم مانند مولایم و سرورم امام حسین(علیه السلام) جان دهم و سر در بدن نداشته باشم. تا بلکه با دادن سرم بتوانم دینم را به اسلام ادا نمایم و خدا گناهان مرا ببخشد و مورد عفو خود قرار دهد. و به برادرانم سفارش می‌کنم که بعد از من اسلحه‌ام را برداشته و بر صفوف در هم ریخته دشمن حمله‌ور شوند و مرا حلال نمایند. و ای خواهرانم! شما هم زینب(علیها السلام) وار با حفظ حجابتان و رساندن پیام شهدا به خواهران حزب‌اللهی مشت محکمی بر دهان یاوه‌گویان شرق و غرب بکوبید. اما ای پدر و مادرم! من می‌دانم که نتوانستم برای شما فرزند خوبی باشم اما از شما تقاضا دارم که مرا مورد عفو و بخشش خود قرار دهید و برای من دعا کنید تا خداوند مرا ببخشد و در مجلس من کمتر گریه کنید و از مجلس‌های پر خرج دوری کنید.

از تمامی بستگان، دوستان و آشنایان حلالیت می‌طلبم. (ضمناً اگر جنازه داشتم، مرا در بهشت‌زهرای اراک دفن نمایید.)

 التماس دعا، بنده حقیر خدا، احمد قاسمی 27 / 09/65.

خاطره از زبان مادر شهید:

ایشان بسیار خوش‌برخورد و خوش‌اخلاق و نسبت به ارزش‌های اسلامی بسیار معتقد بود. حتی به مادرش در مورد بعضی مسائل گوشزد می‌کرد. بعد از شهادت دایی خود از مادر خود می‌خواهد که اجازه جبهه بدهد. ایشان اجازه جبهه را گرفتند. از 15 سالگی به جبهه رفتند. از مادر خود همیشه می‌خواستند که دعا کند تا به شهادت برسند. به مادر می‌گفت: شما 5 پسر دارید و اسلام فرموده که خمس اموال خود را برای رضای خدا بدهید یعنی که یک پسر خود را در راه خدا قربانی کند تا اینکه رفتند و به شهادت رسیدند.