بسم الله الرحمن الرحیم

( يَا أَيُّهَا الْإِنْسَانُ إِنَّكَ كَادِحٌ إِلَى رَبِّكَ كَدْحًا فَمُلَاقِيهِ ).[1]

اى انسان حقا كه تو به سوى پروردگار خود به سختى در تلاشى و او را ملاقات خواهى كرد. اشهد أن لا الله الا ‌الله و اشْهَدُ انَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللّه. گواهی می‌دهم که خدایی جز تو نیست و محمد(صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) فرستاده و نبی و آخرین پیغمبر توست. خدایا، شکر که مرا در این زمان آفریدی، مرا در این زمان که رهبریت و مرجعیت امام(قدس سره) است به حد تکلیف رساندی و خدایا، شکر که درهای جهادت را برویم باز کردی تا با جهاد اکبر را نیز شروع کنم (فُزْتُ وَ رَبِّ الْکَعْبَة) به خدای کعبه سوگند رستگار شدم.

خدایا حال که چنین رستگاری را به من عنایت فرمودی، توفیقی عنایت کن که در صف سربازان و جان برکفان آقا امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) باشم و از آن دسته از شهیدانی باشم که در نزد خودت روزی ببرم. خدایا، راهی را که انتخاب کردم ابتدا و انتهایش تو بودی و هدفی را که دنبال کردم مقصودم تو بودی. خدایا، در مقابل این سختی‌ها و دشواری‌ها از تو بهشت نمی‌خواهم؛ بلکه پیروزی اسلام را می‌خواهم. سلام بر امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف)، این فرمانده بر حق رزمندگان در جبهه‌ها و سلام بر نایب بزرگوارش، حضرت امام(قدس سره). ای امت حزب‌الله، شما را به خدا تا خون در رگ‌هایتان هست، دست از این رهبر برندارید و اگر می‌خواهید سعادتمند شوید، به حرف‌های این رهبر گوش دهید و او را تنها نگذارید.

مبادا مانند مردم کوفه قلب‌هایتان با امام(قدس سره) باشد؛ ولی شمشیرهایتان او را دریابد که اگر این راه را برای خودتان انتخاب کنید، ذلت و خواری را برای خود خریداری کرده‌اید؛ پس در هر حال او را دعا کنید. سعی کنید جبهه‌ها را خالی نکنید و عزیزانتان را به جبهه‌ها بفرستید که بهترین دانشگاهی است برای خودسازی. سعی کنید تا موقعی که جنگ بین اسلام و کفر هست، زندگی خود را با جنگ هماهنگ کنید نه این که جنگ را با زندگی‌تان که اگر خدای نکرده جبهه‌ها خالی شود اسلام را به اسارت خواهند برد و اسلام سیلی بزرگی می‌خورد و بازوهای پر توان اسلام را یاری دهید که سپاه و روحانیت هستند و در مجالس و محافل مذهبی شرکت کنید و مشت محکمی بر دهان منافقین و کوردلان بزنید.

پدر عزیزم، خیلی خوشحالم که همچون ابراهیم(علیه السلام) مقاومی و اسماعیلت را به قربانگاه فرستادی. هر وقت خبر شهادت مرا شنیدی بگو: «الهی رضا برضائک، (إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ ).[2] » پدرم، از این خجلم که نتوانستم در مدت کوتاه عمرم شما را یاری دهم. امیدوارم که مرا حلال کنی و در دعاهایت مرا فراموش نکنی.

مادر مهربانم، قربان تو فداکاری‌هایت و آن محبت‌هایی که نسبت به من داشتی. مادرم، در کارهایت صبر پیشه کن و اگر خبر شهادت مرا شنیدی، صبور باش، مانند مادر و شبیه آن زنی که حتی سر فرزندش را هم قبول نکرد و گفت: من چیزی را که در راه اسلام داده‌ام، پس نمی‌گیرم؛ پس اگر جنازه‌ای نداشتم دعا کن و بگو فرزندم مانند فاطمه زهرا(علیها السلام) مفقودالاثر است و مرا نیز دعا کن و برایم حلالیت بطلب.

و تو ای خواهر مهربانم، در دنیا فقط تو را داشتم و تو بودی که زینب(علیها السلام) گونه مرا به میدان فرستادی. خواهرم، می‌دانم در دنیا چقدر رنج و سختی می‌کشی؛ ولی این را هم بدان که در آخرت اجری عظیم خواهی داشت. خواهر سعی کن حسین را درست تربیت کنی و تحویل اسلام بدهی که فرزندان شهدا باید الگو باشند و طوری با آن‌ها برخورد کن که فراق پدر را احساس نکنند و مرا حلال کن و از همه آن‌ها خداحافظی کن و برایم حلالیت بطلب.

شما ای برادرانم، عزیزانم، سعی کنید بیشتر به اسلام خدمت کنید و دست از این رهبر بر ندارید و جای خالی مرا در جبهه پر کنید و مرا نیز دعا کنید.

(خدایا، خدایا، تا انقلاب مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) خمینی(قدس سره) را نگه‌دار).

 شهید قدرت‌الله مظفری 10/12/63.

1. سوره انشقاق، 6.

1. سوره بقره، 156.