بسم الله الرحمن الرحیم

( أُذِنَ لِلَّذِينَ يُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَإِنَّ اللَّهَ عَلَى نَصْرِهِمْ لَقَدِيرٌ ).[1]

به نام الله، پاسدار حرمت خون شهیدان.

سلام بر منجی عالم بشریت مهدی موعود(عجل الله تعالی فرجه الشریف) یگانه بر پا دارنده عدل و داد در سراسر گیتی. سلام بر امام خمینی(قدس سره) نائب مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) خورشید پر فروغ و تابنده اسلام در عصر ظلمت. سلام بر امت شهیدپرور و غیور که به حق اگر این صبر و استقامتشان نبود، اهداف الهی را نمی‌توانستیم در این کشور و حتی دیگر بلاد اجرا نماییم و هرگز نمی‌توانستیم در این دنیا زندگی کنیم و می‌بایست حتی حق توحش بدهیم. الان ما در موقعیتی قرار گرفته‌ایم که کشورها کمر ما بسته‌اند و این ما هستیم که باید در مقابل این یاوه‌گویان قد علم کنیم و باید به آن‌ها نشان دهیم که با ملتی که شهادت را سعادت می‌داند، نمی‌توانند در بیفتند. و الان وظیفه ما در این لحظه حساس دفاع از اسلام است و لبیک گفتن به پیام امام(قدس سره) و شهیدان است که اکنون من حضور در جبهه را مسئولیت وظیفه خود دانستم.

پیامی برای شما ملت عزیز دارم البته من کوچک‌تر از آن هستم که به شما پیام بدهم ولی با احساس مسئولیتی که در این امر می‌کنم، چند نکته را تذکر می‌دهم. عزیزانم! دعا برای امام(قدس سره) را فراموش نکنید و پیروزی رزمندگان اسلام را بخواهید. دعای کمیل و توسل را با شکوه برگزار کنید و سعی کنید ترک نشود. نمازهایتان را با جماعت برگزار کنید و مساجد را پر نگه دارید و در کمک به جبهه‌ها چه مالی و چه جانی دریغ مدارید. با منافقین و عوامل فساد چه در داخل و خارج مبارزه کنید و ضربه محکمی بر پیکر عمال فاسد باقیمانده رژیم طاغوت وارد آورید. البته احترام و رعایت حقوق مردم فراموش نشود. مصداق بارز كُونُوا دُعَاةَ النَّاسِ بِغَيْرِ أَلْسِنَتِكُمْ باشید و تا مردم با روش‌های انسانی و اسلامی رفتار کنید.

پدر عزیزم که در طول مدت عمرم آن‌قدر برای من زحمت‌کشیده‌اید که به هیچ‌وجه نمی‌شود جبرانش کرد و من آن‌قدر نا فرمانی شما را کرده‌ام و می‌دانم که فرزند خوبی برای شما نبوده‌ام و امیدوارم مرا ببخشید. من در این برهه از زمان و طبق فرمایشات حضرت امام(قدس سره) وظیفه مهم‌تری برای خود احساس کردم. من که نتوانستم در طول زندگی‌ام کسی را ارشاد نمایم. امیدوارم با شهادت در راه خدا بتوانم افرادی را هدایت کنم. در مصیبت من مبادا اشک غم بریزید و اگر خواستید گریه کنید بر مصیبت اباعبدالله(علیه السلام) که اعظم مصیبت‌ها است، گریه کنید. از تجملات زیاد در مجلسم پرهیز کنید و مجلسم پرهیز کنید و مجلسم را با یاد شهدا و ساده برگزار کنید. ای برادر عزیزم آقا مجید که به‌ درستی من نتوانستم حق شما را ادا کنم، امیدوارم مرا به بزرگی خود ببخشید. از اینکه نا فرمانی شما را می‌کردم، طلب عفو و حلالیت از شما دارم. سعی کنید سعی کنید که همواره ادامه‌دهنده راه سرخ شهدا و پیرو ولایت‌فقیه همچون گذشته باشید و دعای برای امام(قدس سره) را فراموش نکنید. و اما برادرم علیرضا جان! امیدوارم که همواره ادامه دهنه راه شهیدان باشی و در خط امام(قدس سره) باشی و تو هم مصداق کسانی باشی که در مصیبتی می‌گویند (إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ ).[2] و در مصیبت من صبر داشته باش. و خواهرانم سعی کنید که حجاب را به ‌طور کامل رعایت کنید. در تربیت فرزندان خود جوانب اسلامی را در نظر بگیرید و در مصیبتم زینب(علیها السلام) گونه باشید.

و اما دوستانم در مرکز تربیت‌معلم و مساجد شمس و دیگر جاها می‌دانم که در حق شما هم کوتاهی کردم و آن‌طور که باید و شاید، احترام شما را به جا نیاوردم و از شما هم طلب عفو می‌کنم و شما را وصیت می‌کنم به اینکه فرامین حضرت امام(قدس سره) را مو به مو اجرا نمایید و لحظه‌ای و حتی در امر کوچک از دستورات این رادمرد تاریخ سرپیچی نکنید. در مورد دیون و بدهکاری‌ها از کسی پول و یا چیزی نمی‌خواهم و تمام بدهی‌های خود را پرداخت کرده‌ام و احیاناً اگر کسی طلبی داشت، می‌تواند آن را از پدر و یا برادرم مطالبه بنماید. فقط برایم یک ماه نماز و روزه قضا بخوانید. پایان وعده دیدار را به قیامت می‌دهم. امیدوارم در جوار شهدای کربلا باشم. از همگی دوستان و آشنایان طلب عفو حلالیت می‌کنم.

التماس دعا دارم برای امام(قدس سره)....

حقیر، سعید معبودیان.

1. سوره حج، 39.

1. سوره بقره، 156.