شهید علی‌محمد حسنی فرزند محمدحسین در سومین روز از فروردین ماه سال 1340 در شهرستان خمین و در خانواده‌‌ای مذهبی و متدین دیده به جهان هستی گشود. از همان دوران کودکی چون در خانواده‌‌ای مذهبی به دنیا آمده بود اعتقاد و ایمان قوی داشت، نیکوکار و بخشنده بود.

در هشت سالگی بر اثر سانحه‌‌ای پای راستش آسیب دید و دچار شکستگی شد و ضربه‌‌ای به سرش خورد که بعد از چهل روز دعا و نیایش خانواده شبی با حالتی پریشان از خواب پرید و به مادرش که بر بالای سرش پرستاری می‌کرد گفت: «در خواب دیدم که سیدی بزرگوار پیشم آمد و گفت: فرزندم چرا ناراحتی، دستی به صورت و پایم کشید... .

در هفت سالگی به مدرسه رفت و در تمام طول تحصیلش علاوه بر انجام تکالیف درسی در کار کشاورزی به پدرش کمک می‌کرد و الحمدلله خدای متعال لطف خاصی نسبت به ایشان داشتند. از هوش بسیار بالایی برخوردار بود و با توجه به کار کشاورزی و مسئولیت‌‌های دیگری که داشت تا سال سوم دبیرستان در رشته حسابداری به تحصیل مشغول بود و به راستی که هم در درس و هم زندگی و هم مسائل دینی و مذهبی بسیار کوشا و فعال بود. از خصوصیات بارز ایشان می‌توان به مهربانی و نوع‌دوستی ایشان که زبانزد تمامی ‌افراد بود اشاره کرد. در اوایل سال‌‌های جنگ در نزدیکی محل زندگی‌‌شان خانواده‌‌ای جنگ‌‌زده زندگی می‌کردند که از دزفول به شهرستان خمین آمده بودند و در این شهر غریب بودند ولی علی‌محمد تا جایی که توان داشت به ایشان کمک می‌کرد ولی خانواده از این موضوع بی‌‌خبر بودند و بعد از شهادتش از این ماجرا مطلع شدند.

علی‌محمد با آغاز جنگ تحمیلی به فرمان امام خمینی(قدس سره شریف) لبیک گفتند و به سمت جبهه‌‌های حق علیه باطل راهی شدند تا ادای دین کند و ایفای نقش، او به عنوان بسیجی و داوطلب به گردان عاشورا از تیپ 25 کربلای سپاه رفت و آر پی‌ جی‌ زن سپاه اسلام شد. حدود پنج ماه در خدمت سپاه بود. او در عملیات فتح بستان حضور داشت ولی بعد از عملیات که مشغول استراحت بودند نیروهای دشمن پاتک می‌زنند تا مناطق آزاد شده را بازپس گیرند. علی‌محمد به گفته هم‌رزمانش اولین نفری بود که از سنگر بیرون می‌آید و با آر‌ پی‌ جی به بالای خاکریز می‌رود و با آتش زدن دو تا سه تانک دشمن آن‌‌ها را متوقف می‌کند تا نیروهای کمکی برسد. سپس با همکاری دیگر نیروهای خودی مقاومت می‌کنند و این توطئه دشمن را خنثی می‌کنند. او سرانجام در نهم آذر ماه سال 1360 در  منطقه بستان در عملیات طریق‌‌القدس بر اثر اصابت گلوله به پهلویش به شهادت می‌رسد. پیکر مطهرش را در گلزار شهدای خمین به خاک می‌سپارند.