محمدرضا عشقی در اولین روز از تیرماه سال ۱۳۴۰ در یکی از محله‌های شهر آبادان متولد شد. تقدیر بر آن بود که بعدها ساکن شهر خمین شود و حیاتش در مسیر حق و جانش فدای اسلام گردد. از روزی که پای به مدرسه نهاد، تا آن هنگام که دیپلم خود را گرفت، زندگی و تحصیل و تلاشش، همه و همه مقدمه‌ای بود برای آن فرجام نیک که خدایش می‌خواست.

در ایام تظاهرات و راهپیمایی‌ها، جوانی هفده‌ساله بود که با شور و ایمان در این میدان پا نهاد، تا آنکه خون شهیدان انقلاب به ثمر نشست و نهضت الهی امت پیروز شد. برادرش عبدالرضا در یکی از همین تظاهرات در دهم شهریورماه سال 1357 در شهر آبادان به شهادت رسید.

در طلیعه جوانی، با تأسیس سپاه پاسداران، عضو این نهاد مقدس شد و توان خویش را وقف انقلاب نمود.

وقتی غائله کردستان پیش آمد، او از جمله کسانی بود که برای فرو نشاندن آتش فتنه، برای نبرد با ضدانقلاب، به آن منطقه رفت؛ و جنگ تحمیلی که پیش آمد، عاشقانه به جبهه‌های نبرد رفت تا با دشمنان کینه‌توز اسلام بستیزد.

سال ۱۳۶۲ بود و عملیات حماسه‌آفرین و شگفت خیبر، که جهانیان را به حیرت واداشته بود. محمدرضا عشقی (که عاشق جهاد و شهادت بود) به عنوان فرمانده گروهان در لشکر 27 محمد رسول‌الله(صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) در این حماسه شرکت جست و در جزایر مجنون، به عظمتی بی‌نهایت دست یافت و راه سرخش را برای ما به یادگار گذاشت. پیکر مطهر شهید که در منطقه عملیاتی مفقود شده بود، پس از تفحص در بیست و چهارم آذرماه سال 1372 در گلزار شهدای شهر خمین به خاک سپرده شد.