شهید محمدابراهیم معصومی مردی که ابراهیم(علیه السلام) وار به دل آتش جنگ زد و به اذن خداوند به بهشت برین الهی دست یافت. مردی که خوب می‌دانست به وصال یار رسیدن اراده‌ای مردانه می‌خواهد تا مهر دنیا را از دل بیرون کنی و به سمت و سوی دنیای باقی بشتابی او خوب فهمیده بود که راه رسیدن به معبود گاهی سخت و دشوار است و گاهی به بهای جان تمام می‌شود اما جان سپردن در این راه بسیار شیرین است و اوج سعادت آدمی است.

در اولین روز از شهریورماه سال 1332 در روستای «شانق» از توابع شهرستان دلیجان دیده به جهان گشود. فرزند دوم خانواده‌ای مهربان و متدین و انقلابی بود که مهر اهل‌بیت اسلام(علیهم السلام) را در دل می‌پروراندند و تلاش می‌کردند تا در راه رضای خداوند قدم بردارد. روزهای کودکی را در کنار اعضای پر مهر خانواده‌اش پشت سر گذاشت و پس از آن وارد دبستان شد با اینکه به درس خواندن علاقه داشت و می‌کوشید تا درسش را بخواند اما به خاطر مساعد نبودن شرایط تحصیلی تنها تا پایان دبستان درس خواند و دیگر ادامه تحصیل نداد. او پس از فراغت از تحصیل وارد عرصه کار و فعالیت شد. چرا که از کودکی شاهد زحمات فراوان پدر و مادرش بود و زحمت‌کشی و غیرت با وجودش عجین شده بود. بنابراین تلاش می‌کرد تا سهمی در تأمین مسائل مالی خانواده داشته باشد. از همان نوجوانی بسیار مهربان و با مسئولیت بود و تلاش می‌کرد تا در تمام امور خانواده شریک باشد.

از جوانی در صنایع دفاع مشغول به کار شد و در سال 1357 زندگی مشترک خود را آغاز کرد. هنگامی که جنگ بر ایران تحمیل شد در لباس بسیج برای دفاع از اسلام و ایران به جبهه‌های نبرد شتافت و سه ماه در لشکر 27 محمد رسول‌الله(صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) مهمان کربلای ایران بود تا اینکه در دوازدهم مهرماه سال 1361 در منطقه سومار شهد شیرین شهادت را نوشید و پیکرش در زادگاهش - شانق - به خاک سپرده شد.