شهید داریوش قاسمی در یکم آذرماه سال 1342 در روستای دنیجرد از توابع تفرش در خانواده‌ای مذهبی و فرهنگی به دنیا آمد. هفت‌سالگی وارد مدرسه‌ی ابتدایی شد و تحصیلات را تا مقطع دبیرستان در زادگاه خود شهرستان تفرش به پایان رساند. پسری خوش‌خلق بود که سعی می‌کرد درس‌هایش را به دقت مطالعه و با نمرات خوبش، دل پدر و مادرش را شاد کند. سرانجام موفق شد دیپلمش را بگیرد و آن‌قدر عاشق اسلام ناب محمدی(q) و مقید به احکام دینی بود که دوستان و هم‌کلاسی‌های خود را نیز تحت تأثیر این عشق قرار داده بود.

ایام نوجوانی‌اش هم‌زمان شده با جشن و سرور مردم برای پیروزی انقلاب اسلامی کشور. همه از اینکه می‌توانستند در جامعه‌ای زندگی کنند که مبنا و اساس آن اسلام است، خرسند بودند. بعد از انقلاب طولی نکشید که رژیم مزدور بعثی به قصد براندازی نظام اسلامی مرزهای کشور را مورد هدف قرار داد. از جای‌جای کشور جوانان غیور انقلاب برای دفاع از ارزش‌ها و مرزهای کشورشان رهسپار جبهه‌های نبرد می‌شدند. داریوش نیز خونش می‌جوشید تا هر چه سریع‌تر بتواند در این جهاد نقشی داشته باشد اما سن کمش مانع راهش بود. بالاخره وی به عنوان بسیجی به جبهه اعزام شد و حدود دو سال و نیم در آنجا با دشمن متجاوز مبارزه کرد. حتی یک بار فرماندهی بسیج محل به وی گفته بود تو وظیفه‌ات را برای جبهه انجام داده‌ای، اکنون در تفرش بمان و کمک خانواده‌ات باش اما ایشان قبول نکرد و گفت: فعلاً جبهه به من و امثال من نیاز دارد و پدرم قادر به انجام کارهایش می‌باشد. باید بروم تا دشمن متجاوز را از وطن بیرون کنم. وی به هدف مقدسش رسید. داریوش بسیجی گردان علی بن ابی‌طالب(علیهما السلام) از لشکر 71 روح‌الله(قدس سره) بود که بر اثر آتش گرفتن خرج گلوله آر پی جی در عملیات مرصاد در تاریخ پنجم مردادماه سال 1367 در منطقه اسلام‌آباد غرب به فوز شهادت نائل آمد. پیکر معطر و مطهر شهید به روستای زادگاهش منتقل و در آنجا به خاک سپرده شد.