نامش محمدرضا بود و شهرتش حسنی، اما رضایی زندگی کرد و حسنی بار آمده بود. صبرش زیاد بود و پسری ساکت بود نه این که گوشه‌ی عزلت بگیرد، در میان جمع بود و فعالیت‌ها داشت و سعی می‌کرد تا زندگی‌اش را بر مدار اهل بیت(علیهم السلام) بسازد و از این الگو‌های بزرگ استفاده کند.

او در روستای مشهدالکوبه متولد شد و در شهرستان اراک و در محله‌ی ادبجو زندگی‌اش را آغاز کرد. پدر و مادری مهربان و دلسوز و فداکار داشت که سعی داشتند تا او را در مسیر الهی و عاشورایی تربیت کنند. پدرش کارگر بود و زندگی سختی داشت ولی با قناعت خوب و خوش در کنار هم زندگی می‌کردند.

محمدرضا کودکی آرامی‌ داشت. تحصیلاتش را در یکی از دبستان‌های شهرستان اراک آغاز کرد و توانست با جدیت و تلاشی مضاعف درس بخواند. ابتدایی و راهنمایی‌اش را که تمام کرد برای رفتن به دبیرستان شریعتی آماده می‌شد. در رشته‌ی علوم تجربی درس خواند و توانست دیپلم بگیرد.

او در ابتدا به عنوان بسیجی به جبهه رفت و حدود دوازده ماه در جبهه بود. سپس به عضویت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ‌در آمد و سعی داشت تا  با پوشیدن این لباس خدمت به مردم را تجربه کند. از طریق همین نهاد به جبهه اعزام شد و ماه‌ها در خط مقدم جبهه حضور داشت. او به عنوان مسئول گروه شناسایی در واحد اطلاعات فعالیت می‌کرد که در چهاردهم آبان ماه سال 1362 و در پنجوین در حین عملیات والفجر 4 در ارتفاعات کانی مانگا بر اثر اصابت ترکش خمپاره به سرش به شهادت رسید. پیکر مطهرش را در گلزار شهدای اراک به خاک سپردند.