شهید ابوالفضل نعمتیان در بیستم اسفندماه سال 1337 در خانواده‌ای کارگر و مؤمن در شهر ساوه پا به جهان گذاشت. پدرش محمدعلی شغل کوزه‌گری داشت و مردی فعال و زحمت‌کش نسبت پدر و مادرش با اینکه چندان سوادی نداشتند ولی از لحاظ اعتقادی و مذهبی به تناسب معلوماتشان متدین و نسبت به انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی و امام خمینی(قدس سره) بسیار علاقه‌مند بودند. او بعد از سپری کردن دوران کودکی در شش‌سالگی راهی دبستان شد. بعد از پایان تحصیلات ابتدایی و راهنمایی به دبیرستان رفت. او بسیار فعال و زحمت‌کش بود، در اوقات تعطیلی با پدرش در کوزه‌گری کمک می‌کرد. مدتی نیز در عکاسی مهتاب ساوه کار کرد. پس از پایان تحصیل با توجه به معافیت از خدمت سربازی با راه‌اندازی مغازه خواربارفروشی مشغول به کار شد. ابوالفضل مانند سایر اقشار مختلف در همه راهپیمایی‌ها و تظاهرات فعالانه شرکت داشت. حتی در شبی که دو تن شهید دوره انقلاب ساوه (شهید اسدی و شهید صفری) به درجه شهادت نائل شدند ابوالفضل را پدر و مادرش جز شهدا حساب می‌کردند زیرا وی تمام آن شب را در جریانات علیه رژیم طاغوت شرکت داشت و نزدیکی‌های صبح با پای برهنه در حالی که پلیس طاغوت در تعقیبش بودند به منزل دائی‌اش پناه برده بود. پس از پیروزی انقلاب همچنان مشغول به کار بود. به روحانیت متعهد و جمهوری اسلامی مخصوصاً به حضرت امام خمینی(قدس سره) بسیار علاقه‌مند بود. روزهای پنج‌شنبه و جمعه به زیارت شهدای ساوه می‌رفت. در اوایل آبان ماه سال 1361 با فرمان حضرت امام خمینی(قدس سره) مبنی بر درخواست از جوانان برای حضور در جبهه از طریق بسیج سپاه پاسداران عازم جبهه‌های حق علیه باطل شد در حالی که اجناس دکانش را بیشتر میوه بود، به همان حال رها کرده و عازم جبهه‌های جنگ در منطقه گیلانغرب شد. او در گردان رزمی سپاه گیلانغرب خدمت می‌کرد که در بیست چهارم آبان ماه سال 1361 هنگام درگیری با نیروهای عراقی به شهادت رسید. پیکر مطهر شهید در گلزار شهدای ساوه به خاک سپرده شد.