به خوبی دریافته بود که مثل زندگانی به کلافی پر پیچ و خم می‌ماند که جز محنت و ملال، صبر و شکیبایی، چیزی در خود ندارد. او دریافته بود کار زندگی چیدن و برچیدن است و ما نیز به تماشای مرگ یکدیگر سرگرمی‌ام.

شهید بیداردل محمد معظمی فراهانی، دلاورمردی شوریده‌حال که به ما درس رفتن و چگونه رفتن می‌آموزد. او به زیبایی می‌آموزد که راه هموار و آسان است، اگر کج روی و سخت‌روی هست، ماییم که کج می‌روییم و سخت می‌گذریم.

در هفتم آذرماه 1325 در فرمهین از توابع شهرستان فراهان متولد شد. در خانواده‌ای روستایی و مذهبی پرورش یافت و تا کلاس ششم ابتدایی درس خواند. پس از ترک تحصیل تا ایام جوانی در کنار پدر کار می‌کرد. در جوانی به استخدام ژاندارمری درآمد و به عنوان درجه‌دار مشغول به کار شد. در سال 1349 ازدواج کرد و در هنگام شهادت دو فرزند داشت.

او در پاسگاه ژاندارمری اراک خدمت می‌کرد و هنگام درگیری با گروهک‌های ضدانقلاب در همان شهر در هشتم مهرماه 1360 بر اثر اصابت گلوله به شهادت رسید. پیکر مطهر شهید در مشهد زلف آباد به خاک سپرده شد.[1]

1. فرجام عشق، ص ۱۱۷.