بسم الله الرحمن الرحیم

.... در پس هر آمدنی رفتنی هم نهفته است. هر آنچه که در مزرعه دنیا می‌کاریم، در آخرت درو می‌کنیم و خوشا به سعادت آن کسانی که با توشه پر از دنیا به سوی خداوند می‌روند. ... به هر حال بار دیگر افتخار سربازی امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) و هم رکابی یاران امام خمینی(قدس سره) کبیر را پیدا کرده‌ام. وصیتی مختصر در این سرزمین خونین به امت عزیز و پرتوان ایران عاجزانه عرض می‌نمایم. امام(قدس سره) گران‌قدر را مبادا تنها بگذارید. دقیقاً گوش کنید و به فرمان امام(قدس سره) باشید که در این زمان اسلام، فرمان‌بری امر او را واجب گردانیده است. برادران این را بدانید که اگر در رأس امور ما، روحانیون، این نشانه‌های خدا و سمبل‌های اسلام راستین، حاکمیت و نظارت و دخالت نداشته باشند، در دراز مدت به بیراهه خواهیم رفت و ضد ارزش‌های مغایر با فرهنگ غنی اسلام بر ما حاکم خواهد شد. ما باید پیرو همان فقیه سنتی و اسلام در قالب فقاهت باشیم وگرنه به اسلام نرسیده‌ایم. برادران من، بیایید بیش از هر چیز دیگر تعهد و تسلیم و پیروی جسمی و فکری و قلبی خود را برای اسلام و خط امام(قدس سره) نگه دارید. وای بر شما اگر چیزی غیر از خدا را اصل و پایه و هدف قرار دهید. حال آن چیز هرچه می‌خواهد باشد چه نام و چه مقام و چه سازمان و انجمن و حزب و.... اسم این عمل را جز شرک نمی‌توان گذارد. اگر جامعه ما بتواند ولایت و نظم ولایتی را همچون خون در رگ خود جاری سازد، توان ضربه زدن دشمن به حداقل ممکن خواهد رسید. اکنون که خداوند بر ما منت نهاده و انقلاب رهایی‌بخش و رهبری بی‌همتا و در نهایت تقوا را بر ما ارزانی داشته است، این یقین را در رگ و پوست و قلب و فکر خود احساس می‌کنم که انقلاب ما ان‌شاءالله به انقلاب بقیه‌الله الاعظم(عجل الله تعالی فرجه الشریف) متصل خواهد شد و حلقه‌های این اتصال را خون پرجوش شهدا تشکیل می‌دهد. یاران بشتابید که خدای بزرگ سفره‌ای پهن و به وسعت تمامی جبهه‌ها گسترده و محبان و دوستداران خود را برای این خوان نعمت فراخوانده است. این بنده حقیر نیز در پی آن است که شاید بتواند و سعادت بیابد و لقمه شهادت را از این سفره برگیرد. از خدا می‌خواهم که مرگم را شهادت در راه خودش قرار دهد. ان‌شاءالله...

سخنی با تو مادرم: تو که برای من حکم وجودی را داشتی که هیچ‌گاه این زبان عاجزم یارای وصف کردن تو را نیافت. تو نزد خدا عزت و عظمت داری. مادرم، این دنیا زندان مؤمن و بهشت کافر است؛ پس تو را به خدا به خاطر این که از خدا عاجزانه خواستم که از زندان رهایم کند سرزنشم مکن. هرگز، هرگز، آزادی فرزندت را عزا مپندار هرگز و شما ای برادران و خواهران، در میان دو دعوت (دعوت نور و دعوت نار) قرار دارید. تو مختاری که به هریک می‌خواهی لبیک‌گویی یا اندر حضیض ظلمت و گمراهی سقوط نمایی و یا به اوج نور پرواز کنی. عروج آغازی و شهادت نقطه‌ای است که تو خود نور خواهی شد؛ اما بدان که در راه نور سختی است و پس از رنج کشیدن به سوی نور باید رفت. هر کدام را که می‌خواهی برگزین. اکنون من مشتاقانه و بی‌قرار در انتظار دیدار با برادران شهیدم؛ همچون ترکمانی‌ها و ثامنی‌ها و زراستوندها و رضا پاکپورها و جواد آصفری‌ها نشسته‌ام و امیدوارم که هرچه زودتر این انتظار به سر آید. آنان که ره دوست گزیدند همه در کوی شهادت آرمیدند. در پایان در پیشگاه خدا عرض می‌کنم که: اللهم اجعَلنی فی زُمرَهِ الشهداء... الهی رِضاً بِرِضائک. تمامی شما را به خدا می‌سپارم. برادر کوچکتان، محمود معین الاسلام. خدایا، خدایا، تا انقلاب مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) خمینی(قدس سره) را نگه‌دار. به امید پیروزی رزمندگان اسلام و زیارت کربلا.