شهید غلامحسین قاسمی در اول شهریورماه سال 1341 در کانون پر مهر خانواده‌ای متدین و نیکوسرشت در روستای دمنه از توابع شهرستان خمین به دنیا آمد و پس از تجربه بیست بهار بر عرصه بی‌بقای خاک عروجی جاودانه یافت. تحصیلات خود را در مقاطع مختلف در اراک سپری نمود و موفق شد مدرک دیپلم را دریافت نماید. غلامحسین از زمانی که خود را شناخت، مسئولیت خانواده را به عهده گرفت. خانواده‌اش از نظر مالی فقیر؛ ولی از نظر معنوی، در حد والایی قرار داشتند. جوانی وی با انقلاب و یاری و همکاری با برادران سپاه همراه بود و بالاخره به آموزشگاه افسری، ژاندارمری سابق راه یافت و با درجه کاردانی فارغ‌التحصیل شد. مهربان و فروتن بود. از نجابت ذاتی و فروتنی خاصی برخوردار بود و به اخلاق نیکو و رفتار شایسته آراسته بود. نوع‌دوستی و مسئولیت‌پذیری از ویژگی‌های بارز این شهید بزرگوار به شمار می‌آمد. به شرکت در نمازهای جمعه و جماعت اصرار و تأکید فراوان داشت. پس از اتمام تحصیل برای ادای وظیفه و پاس‌داشت حریم دین و معنویت به جبهه‌های غرب کشور اعزام شد و در فرجامی خونین به تاریخ ششم خردادماه 1361 در منطقه بوکان کردستان (پایگاه قوچان) به دست اشرار به شرف شهادت نائل آمد و راه منور بهشت را رهسپار گردید. گل سرسبد خانواده و در یک کلام الگوی مجسم اخلاق، صبر، تقوا، جوانمردی، فروتنی، نوع‌دوستی، احترام به پدر و مادر، صله ارحام و تبعیت بی‌چون و چرا از ولایت بود. شهید عزیز قاسمی، مانند ارباب بی‌کفنش که به دست نامردمان بنی‌امیه، سر جدا به دیار معشوق شتافت، وی نیز در کربلای مظلومان ایران اسلامی به دست عناصر خود فروخته کومله و دموکرات در نیمه‌های شب در حالی که پیکر سربازان خود را در آغوش می‌کشید و به گفته عزیزانی که از آن مهلکه جان سالم به در برده‌اند، رو به قبله ایستاده بود و گفته بود: «خدایا این قربانیان را از سرزمین امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) بپذیر»به شهادت رسید؛ اما ناکسان از جنازه او هم بیم داشتند و سر او را از تن جدا کردند. پیکر مطهر شهید در گلزار شهدای اراک به خاک سپرده شد.