ابراهیم نعیمی در روستای گل زرد سربند به دنیا آمد. او پس از طی دوران کودکی، در نزد پیش‌نماز روستای گل زرد به تحصیل علوم دینی و قرانی پرداخت و در این روستا به کشاورزی و دام‌پروری مشغول شد. سپس در کوره‌پز خانه‌های خاتون‌آباد تهران مشغول به کار شد. اهتمام او در دوران زندگی به نماز اول وقت، پرداخت زکات و صله‌رحم مشهور بود. او در هنگام کار در کوره‌پز خانه به مستمندان و کارگران ضعیف کمک می‌کرد. ابراهیم پس از اینکه به استخدام شرکت آلومینیوم‌سازی درآمد، به ساعی و کوشا بودن، زبانزد خاص و عام بود. ابراهیم به دلیل آسیب‌های شیمیایی که در جبهه دیده بود، در آبان ماه 65 به شهادت رسید و در گلزار شهدای اراک آرام گرفت. او در وصیت خود بر نماز و اهمیت آن در اول وقت تأکید کرد و به بازماندگان رعایت احکام دین به ویژه زکات، صله‌رحم و اطاعت و فرمان‌برداری از پدر و مادر را سفارش کرد. ابراهیم همواره در جریان‌های سیاسی و اقتصادی بر اطاعت از امام(قدس سره) تاکید می‌کرد و این را عروه‌الوثقی و اساس وحدت می‌دانست. می‌گویند که یک بار اهالی روستا که چهل نفر بودند، جمع شدند تا به منطقه جنگی بروند. از میان این چهل نفر ابراهیم را انتخاب کردند که در روستا بماند و مواظب خانواده‌های بقیه باشد، اهالی گفتند: اگر ابراهیم بماند ما با خاطرجمع به منطقه می‌رویم.