خدایا تو می‌دانی که جنگ و درگیری ما برای به دست آوردن قدرت و حکومت دنیا نیست، بلکه می‌خواهیم نشانه‌های حق و دین تو را به جایگاه خویش باز گردانی‌ام و در سرزمین تو اصلاح را ظاهر کنیم تا بندگان ستم‌دیده‌ات در امن و امان زندگی کنند و قوانین و مقررات فراموش شده تو بار دیگر اجرا شود. و بدانید که مرگ با شرافت نزد خداوند شهادت است.

خوشا به حال آن‌هایی که شهادت نصیبشان می‌گردد. و خوشا به حال شهید ابوالقاسم فیروزی نظام‌آبادی، سرگرد شهید ارتش جمهوری اسلامی ایران که در اولین روز از تیرماه سال 1326 در روستای نظام‌آباد از توابع فراهان در خانواده‌ای مذهبی و روستایی که اهل تلاش و خدمت و بزرگی و بزرگواری بودند، دیده به جهان گشود.

 پدرش زندگی راحتی نداشت و با نبود امکانات سعی بر آن داشتند تا زندگی خوبی را برای خانواده‌اش فراهم کند. سالم و سلامت زندگی می‌کرد و از آوردن هر نانی بر سر سفره‌اش ابا داشت و می‌گفت: حلال خداوند در قیامت پاسخ دارد چه برسد به حرامش که واویلا است و انسان را درگیر می‌کند. او نام فرزندش را ابوالقاسم گذاشت.

ابوالقاسم دوران کودکی‌اش را به فراگیری علوم دینی و شرعی پرداخت و در کنار پدرش کار می‌کرد و درس زندگی می‌آموخت.

تا هفت‌ساله شد و برای کسب علم و دانش به مدرسه رفت و توانست با علاقه‌ای که به درس داشت، دوران ابتدایی و راهنمایی‌اش را با نمرات خوبی پشت سر بگذارد و به دبیرستان برود. دیپلمش را که گرفت به خدمت ارتش درآمد و در گروه 11 مهندسی ارتش مشغول به فعالیت شد. در سال 1353 ازدواج کرد و خداوند دو دختر و یک پسر به او عطا کرد. هم‌زمان با کار در رشته الکترونیک به تحصیل ادامه داد و موفق به اخذ لیسانس در رشته الکترونیک شد.

او از روزهای نخست جنگ تحمیلی در مناطق جنگی حضور داشت تا سرانجام در پنجمین روز از دی‌ماه سال 1365 در محور قصر شیرین - سرپل ذهاب در حین مأموریت در سانحه رانندگی به شهادت رسید. پیکر مطهرش را در گلزار شهدای اراک به خاک سپردند.