اهل خنداب بود، خنداب در آن زمان روستایی بود خوش آب و هوا با وجود مردمانی کشاورز و مهربان که در کنار هم به خوبی زندگی می‌کردند. چون روستایی بزرگ بود و قابلیت بخش شدن را داشت بعد از انقلاب به عنوان بخش معرفی شد و اکنون به عنوان شهرستان خنداب مطرح شده است. نامش را علی گذاشتند تا ارادتش را به مولا علی(علیه السلام) بیشتر کنند. او در ششم فروردین‌ماه سال 1339 در خانواده‌ای روستایی و کشاورز ولی از لحاظ دینی و مذهبی در رتبه عالی دیده به جهان هستی گشود و زندگی‌اش را در دامان سبز پدر و مادری مهربان و دلسوز و فداکار آغاز کرد. علی زندگی‌اش را به خوبی به پیش می‌برد تا جایی که در نزد پدرش کار را آغاز کرد و در همان سال‌ها بود که توانست از تجربیات آن‌ها استفاده کند و سعی داشت تا می‌تواند فعالیتش را بالا نشان دهد و کمک بیشتری به خانواده‌اش بکند. از هم دوره‌ای‌ها و هم‌سن و سال‌هایش که می‌پرسیم، می‌گویند: پسری آرام و متین و البته کمی هم شوخ بود و سعی می‌کرد تا در کنار دوستانش که قرار می‌گیرد لحظه‌های خوبی بسازد و زندگی خوبی داشته باشند. از وقتی به مدرسه رفت به درس علاقه داشت و به همین دلیل ایام تحصیلش را تا پایان دوره متوسطه با نمرات عالی پشت سر گذاشت. جنگ هنوز به طور رسمی شروع نشده بود که برای انجام خدمت سربازی به پادگان آموزشی اعزام شد و پایان دوره آموزشی‌اش مصادف شد با شروع جنگ تحمیلی عراق علیه ایران. علی به ‌عنوان سرباز لشکر 21 حمزه سیدالشهدا(علیه السلام) در خوزستان مشغول خدمت شد و در ماه‌های آغاز جنگ در سومین روز از آبان ماه سال 1359 در جاده آبادان – ماهشهر بر اثر اصابت ترکش توپخانه دشمن به شهادت رسید. پیکر مطهرش را هم در گلزار شهدای خنداب به خاک سپردند.