از شر و شوری مدرسه و تحصیل داشت خلاص می‌شد. اصلاً درسش را می‌خواست زودتر تمام کند تا به جبهه برود. درسش خوب بود ولی آن سال آخر را به جدیت تمام می‌خواند تا در همان خردادماه نمره قبولی را بگیرد و با گرفتن مدرک سیکلش راهی جبهه شود. شاید این شرطی بوده که خانواده برایش گذاشته‌اند. علی‌اصغر اهل شوخی و خنده بود، کسی را اذیت و آزار نمی‌داد ولی سعی داشت تا زمانی که با دوستان و خانواده‌اش می‌گذراند به خنده و شادی باشد.

او در سال 1345 در روستای کتیران سفلی از توابع شهرستان شازند و در خانواده‌ای کشاورز و روستایی که اهل تلاش و کار و فعالیت‌های زیادی بودند، دیده به جهان هستی گشود. روزگار خوبی را در کنار پدر و مادر و دو برادر و چهار خواهرش داشت. با این که خانواده‌ای شلوغ بودند ولی پدر و مادر از تربیت درست او غافل نشده و سعی داشتند تا می‌توانند روزگار را به گونه‌ای پیش ببرند که علی‌اصغر و دیگر فرزندانشان در کمال آرامش هم درس بخوانند و هم به علوم دینی و ارزشی‌شان اهمیت دهند.

علی‌اصغر هفت ساله که شد به شازند رفت و پنج سال دوره ابتدایی را که گذارند راهنمایی را هم آغاز کرد و پس از گرفتن مدرک سیکلش خوشحال و خندان به سمت روستا آمد تا اجازه پدر را برای رفتن به جبهه بگیرد. در این راه کسانی هم بودند که همراهش شدند. دل کندن از فرزند برای پدر و مادر بسیار سخت بود ولی پدرش با وجود این که به او وابسته و دل‌بسته بود او را راهی جبهه کرد گویی که جانش می‌رود.

حالا علی‌اصغر مانده بود و اشک شوق و رضایت‌نامه‌ی پدری که با اشک آن را انگشت زده بود. برای نام‌نویسی به سپاه شازند رفت و توانست به عنوان بسیجی جندالله سپاه بانه عازم جبهه شد تا در دفاع از ایران اسلامی قدمی بردارد. آموزش‌های نظامی و اولیه را که دید توانست اسلحه دست بگیرد و قلب دشمنان اسلام را هدف بگیرد.

علی‌اصغر به عنوان تک‌تیرانداز در جبهه حضور یافت و حدود چهار ماه در خط مقدم جبهه بود. در این مدت به مرخصی هم آمد و هر بار به گونه‌ای سخت‌تر از قبل از خانواده دل کند. مگر می‌شود فرزند را به دست گلوله و تیر داد و دل را نباخت. باید با خدا معامله کرد. علی‌اصغر رفت تا در آخرین حضورش ایستادگی جانانه‌ای داشته باشد و سرانجام در نهمین روز از فروردین‌ماه سال 1363 در منطقه بانه بر اثر اصابت تیر به بدنش به شهادت رسید. پیکر مطهرش را هم در روستای کتیران به خاک سپردند تا در جوار رحمت الهی آرام گیرد