شهید مجتبی مقصودی در اولین روز از بهمن‌ماه سال 1342 در روستای اکبرآباد از توابع شهرستان شارند در خانواده‌ای مذهبی و متدین و روستایی که اهل تلاش و کار و خدمت بودند، دیده به جهان هستی گشود. مادرش می‌گوید: در زمان تولد مجتبی احساس می‌کردم که این فرزند آینده روشنی خواهد داشت و مدارج عالی را طی خواهد کرد؛ در صورتی که نمی‌دانستم این احساس از کجا منشأ می‌گرفت. نامش را پدرش انتخاب کرد و او را به خاطر علاقه‌اش به امام حسن مجتبی(علیه السلام) مجتبی نامید. در زمان و دوران کودکی‌اش بیشتر دوست داشتم او را با پیامبران و امامان آشنا کنم و هر چه در این زمینه داشتم به او آموختم. او نیز بسیار علاقه نشان می‌داد و با من به مسجد می‌آمد. در محرم و صفر لباس سیاه بر تن می‌کرد و در روضه امام حسین(علیه السلام) شرکت می‌کرد. دوست داشت روزه بگیرد و بعضی روزها را روزه کله‌گنجشکی می‌گرفت.

تحصیلاتش را تا پایان دوره ابتدایی به انجام رسانید و پس از آن برای کسب معاش به پدر خویش در امر کشاورزی یاری می‌رساند. انسانی غیرتمند، صبور و فهمیده بود و به ارزش‌های قرآنی و تقوا حرمت می‌نهاد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی در نبردگاه ایمان و کفر در کسوت سربازی به دفاع از حاکمیت مقدس ارزش‌ها و شعائر الهی پرداخت و در فرجامی خونین به پاداشی ملکوتی متنعم گردید.

با شروع جنگ تحمیلی به عنوان سرباز وظیفه به ژاندارمری رفت و در پاسگاه دیوان‌دره مشغول به خدمت شد. در موقع اعزام خیلی خوشحال بود و شور و اشتیاقی خاص داشت، وقتی هم به مرخصی می‌آمد تمام وقتش را به خانواده اختصاص می‌داد. شهید مجتبی مقصودی در بیست و دوم بهمن‌ماه سال 1361 هنگام درگیری با گروهک‌های ضدانقلاب در دیوان‌دره از ناحیه شکم مورد اصابت گلوله دشمن قرار گرفت و به درجه رفیع شهادت نائل آمد. پیکر مطهر شهید را در زادگاهش به خاک سپردند.