ابوالحسن در هفدهمین روز از فروردین‌ماه سال 1340 صاحب پسری شد که نام او را محمدحسین گذاشتند و این ولادت در شهر امام خمینی(قدس سره) اتفاق افتاد. راه که افتاد شیطنت‌ها و شیرین‌زبانی‌هایش تنها دل‌خوشی پدر و مادر بود. روز به روز بزرگ شدنش نشان می‌داد که قهرمانی در این خانه پرورش می‌یابد. از همان کودکی قوی‌تر و تواناتر از دوستان هم‌سن و سالش بود. محمدحسین در دوران کودکی به تحصیل اشتغال داشت. هنوز کلاس اول را تمام نکرده بود که سوره‌های حمد و توحید را حفظ کرد و به پدرش برای به مسجد رفتن التماس می‌کرد. دوران نوجوانی او مصادف شد با پیروزی انقلاب اسلامی و محمدحسین نیز در حد توان در این پیروزی سهیم بود و به همین دلیل در صحنه‌های مربوط به آن حضور چشم‌گیری داشت. او همچنین با ثبت‌نام در باشگاه وزنه‌برداری به ورزش پرداخت و در این راستا به موفقیت‌هایی نیز در سطح شهرستان و استان دست یافت. هنگام آغاز جنگ تحمیلی و در اوایل سال 1360 ازدواج کرد که حاصل این ازدواج سه دختر است. او در حالی که یک فرزند داشته به خدمت مقدس سربازی اعزام شد. بعد از پایان خدمت مدتی در خمین بود و مجدداً در سال 1366 به عنوان بسیجی به جبهه اعزام شد. این بار اما عازم منطقه میمک شد. در این منطقه در خط پدافندی حضوری طولانی مدت داشت، تا اینکه در درگیری مستقیم با دشمن بر اثر گلوله‌ای که به گوش و گونه‌اش اصابت کرد، به شهادت رسید. پیکر این شهید به شهرستان زادگاهش منتقل و در گلزار شهدای شهر آرمیده است.