اخلاق کریمه‌اش همه را به سوی او جلب می‌کرد .چهرهای صمیمی و دوست‌داشتنی او بار غم و اندوه را از دل می‌زدود. همیشه لبخندی ملایم بر لب داشت و ادای احترام می‌کرد به کسانی که با آن‌ها روبرو می‌شد. در دهم مردادماه سال 1348 در شهرستان آشتیان در منزل یکی از مردان خوب خدا از خانواده‌ای متوسط و متعهد فرزندی به دنیا آمد. نامش را بر حسب ارادت به رسول‌الله(صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) محمد نهادند. رضا نیز به آن افزودند به دو دیدگاه یکی ارادت به حضرت ثامن‌الحجج علی بن موسی‌الرضا(علیه السلام)، ثانیاً رضایت نسبت به خالق هستی که این موهبت را به آن‌ها عطا کرده است. دوران طفولیت را در دامان مادری وارسته، نجیب، اهل دین و تقوا و پدری زحمت‌کش و مرید اهل‌بیت(علیهم السلام) به سر برد تا به سن مدرسه رسید. ابتدایی را در دبستان شهید حسینی با موفقیت گذراند و سپس ترک تحصیل کرد.

غیرت و حمیت، او را به کار واداشت تا به سن سربازی رسید. سپس به ارتش جمهوری اسلامی ایران مراجعه و آموزش لازم را دید و چون زمان جنگ بود و کشور حال و هوای جنگ را داشت، احساس وظیفه نمود و به سوی جبهه‌ها عازم شد و پس از مدتی خدمت صادقانه در لشکر 81 کرمانشاه و دلاوری‌هایی که از خود بروز داد، سرانجام در حین انجام مأموریت در سانحه‌ای در جاده قم - اراک به فیض عظمای شهادت نائل آمد و روحش با ملکوتیان هم‌نشین داد. پیکر مطهر شهید در زادگاهش به خاک سپرده شد.