زنده یاد شهید مصطفی حسینخانی فرزند غلامرضا در بیست و ششم آذر ماه سال 1372 در شهرستان اراک به اقلیم وجود قدم نهاد. شاید در زمانی قدم به زمین و کره‌ی خاکی گذاشت که از اتفاقات و مبارزات و جنگ خبری نبود ولی همیشه برای خدایی بودن و خدایی ماندن زمان هست و بستگی به یک زمان و مکان خاصی ندارد. هوا سرد شده بود و گاهاً برف و باران می‌بارید و مردم را به گرما و آتش و بخاری سوق می‌داد. اما گرمای وجودی این کودک در خانه فضای خانه را گرم کرده بود و مگر پدر می‌توانست او را در آغوش کشد و بوسه بر لب‌هایش بکارد و دل از دنیا و گرما و سرمایش نکند.

نامش را مصطفی گذاشت تا در زندگی موفق باشد و او را به نام‌های درست و خوب بخواند که حق پسر از پدرش همین است که پدر او را نامی‌ نیکو نهد.

روزگار کودکی و نوجوانی خویش را در پرتو مهر و عطوفت بی‌دریغ خانواده‌اش سپری کرد و در دامان سبز پدر و مادرش رشد و نمو داشت.

مهربانی و مسلمانی را از خانواده آموخت و سعی داشت تا می‌تواند در این مسیر گام بردارد. اهل شرکت در جلسات و مجالس بزرگ هم بود. محرم‌ها پیراهن مشکی به تن می‌کرد و در هیئات و مساجد برای عزای مظلوم کربلا سینه می‌زد و گریه می‌کرد و سعی داشت تا زندگی‌اش را با الگو‌های کربلا بسازد. همان گونه که پدر و مادرش داستان‌های کربلا را در کودکی برایش می‌گفتند و او را تربیتی حسینی(علیه السلام) گونه داشتند.

تحصیلاتش را در یکی از دبستان‌های شهرستان اراک آغاز کرد و توانست با جدیت و تلاش به درسش ادامه دهد و دوره ابتدایی را با با بهترین نمرات به پایان رساند. مصطفی تا پایان دوره راهنمایی به تحصیل خویش ادامه داد. وی از دوستداران راستین اقامه نماز جماعت و قرائت بشمار می‌آمد.

وی به نشانه وظیفه شناسی و اعتقاد عمیق به لزوم حراست از ارزش‌های اسلامی‌ در مهرماه سال 91 به عنوان سرباز نیروی انتظامی ‌به خدمت مقدس سربازی اعزام شد و در این مدت نیز اهل تلاش و فعالیت و کار بود. فعالیت‌های چشمگیری هم در زمان سربازی‌اش انجام داد و در هفدهم مهر ماه سال 1392در بانه بر اثر انفجار مین بجا مانده از جنگ تحمیلی جان به جان آفرین تسلیم نمود.

پیکر مطهر شهید در گلزار شهدای شهر اراک به خاک سپرده شد.